Dat heb ik aan de lijve mogen ondervinden. De familie, jawel met 4 kinderen achterop de pickup truck heeft ons naar Namsom gebracht en afscheid genomen. Ik had nog 500 Baht bij me en heb ze gegeven. Geld voor mijn verblijf wilden ze niet aanvaarden. Maar toen ik zei “For school, for the children” dan werd het in dank afgenomen. Ze waren nu ook nog bang dat ik heb zou vergeten. Hoe kan ik ooit in mijn leven nog dit vergeten? Het was echt thuiskomen zo ver van huis in een onbekende wereld. Bedankt lieve mensen, het was een onvergetelijke ervaring.
De minibus naar Udon Thani staat klaar. Er komen steeds meer mensen aan. De mensen hebben ook steeds omvangrijkere bagage mee. Ik zie een jongen van 15-16 jaar zitten met 2 grote zakken, een grote emmer verf en een reeks emmers met schildersgerief. Een oude man neemt ook het busje met een grote zak van wel 1m op 1m. Met veel moeite wordt alles op het dak gehesen. Er is geen enkele plaats over en de bus vertrekt ongeveer zoals ik in gedachten had qua vertrektijd. Nu zin we in een volgepropt minibusje terug op weg naar Udon Thani. De bus toetert net, want we zijn op de top van de berg. Neen, hij toetert niet voor verkeer, maar voor Buddha. Op het dak is een lading aan zakken, tassen, emmers verf en whatever gepakt. Onze rugzakken zitten in de auto binnen. Het feit dat hier overal “niets” is, zet al aan tot bezinning. Nemen we in ons drukke leven nog de noodzakelijke tijd voor wat echt telt?
Sommigen beweren dat niets kan voortkomen uit het “niets”. Wel, hierbij dan het tegenbewijs. Leegte kan wel degelijk iets creëren. Ik voel me echt verrijkt door deze ervaring en ben ontzettend blij dat ik dit heb mogen ervaren. Khop Khun Krab!
En gelukkig heb ik de grote boodschap niet moeten doen, ik begrijp er nog steeds de ballen van hoe zij zichzelf proper krijgen, het moet dan maar een mysterie blijven....
Leuk is ook dat ze ons direct naar de luchthaven brengen. Dat spaart weer en beetje organisatie. De bus gaat eerst neer de halte waar we opgestapt zijn twee dagen geleden, dan naar het station, dan naar een marktje en tenslotte stop hij op de Udon Thani International Airport. Het lijkt een beetje op Oostende-Brugge International Airport, alleen is hier wel leven in de brouwerij. De checkin van onze vlucht is nog niet open en een gebakje met een iced coffee zal de tijd wel doden. We checken in en de bagage wordt gewoon achter de balie gezet. Small airport, you know. 2 mannen staan aan de checkin naast ons. Ze zijn zwaar onder de tatoes. Het hele gezicht, de volledige geschoren schedel, armen, benen,... zijn getatoeëerd. Met hier daar nog een piercing in het gezicht (en wie weet waar nog) staan ze gewichtig te doen. Ze checken in voor de Air Asia Flight naar Phuket. Ben al blij dat het publiek van onze vlucht hoofdzakelijk uit Thais bestaat.
Het blijkt dan toch niet de Chesna te worden. De vlucht zit goed geboekt en telt 30 passagiers. We vliegen met een nieuwe Saab 340, schitterend geschilderd en met een crew van 4. Onderweg zien we nanoeg niets door de hoogte (20.000 voet) en de laaghangende nevel. Maar het was wel een mooie vlucht. We komen op Chiang Mai rond 19u en alles gaat vlot. 19u45 stappen we onze b&b binnen. Tijd voor een douche en da de stad in. Hapje gegeten en dan afgesproken met Tong. Rond 2u hebben we de dag afgesloten. Tomorrow lazy day was het plan... Het zou anders uitdraaien. hahaha
