Mensen onderweg hadden al gezegd dat de luchthaven van Sukhothai een pareltje was. Ik kan alleen maar zeggen “Probably the most beautiful boutique airport in he world”. Dit is natuurlijk weer een luchthaven in beheer van Bangkok Airways. Dat betekend, een gratis drankje, een gratis hapje en gratis internet voor de gasten.
De "Gate" en de "Shop"...
Heerlijk zo luchthaven in pocketformaat.
De Turboprop ATR-72 HS-PGD was netjes op tijd geland, maar om 17u waren we nog niet aan het boarden. Ik dacht al shit, alle vluchten waren tot nu toe mega stipt, laat dit nu niet fout gaan. Ik heb geen zin in in nog eens 7u bus naar Bangkok. 17u10 reden we de startbaan op 17u15 waren we voetes van de grond voor een wipje van 55 minuten naar Savarnabhumi airport ofte BKK.
Het voordeel van een kleine luchthaven en een klein toestel. Lekkere warme maaltijd aan boord, relaxte crew.
Nu zit in in de Taxi naar Pattaya voor de afsluitende “strandvakantie”. Gelukkig heeft mijn favoriete Mind Resort, in Jomtien weer allotment ingezet bij Booking.com en kan ik weer daar logeren. Eergisteren was er weinig aan betaalbare hotels beschikbaar in Pattaya, dus ik denk dat het er wel druk zal zijn.
Ben gisteren op de bus aan mijn eerste boek begonnen en ben in de helft. “The future of he internet”. Ik zou dit graag als verplichte literatuur zien binnen TC... hahaha Het is boeiend om te kunnen lezen dat de soms gekke kronkels ook door andere vakmensen worden gedragen. De hele research die ik wou doen om mijn gevoel te staven kan vergeten. Iemand heeft het al onderzocht en het klopt. Dat gevoel gewoon als feit uitdragen is natuurlijk makkelijker. Het boek gaat zwaar door op generaliserende open producten (een PC, het internet,...) en specifieke producten (Facebook, iPhone, koelkast). De eerste soort creëert creativiteit, de laatste nekt creativiteit. Onthou mijn opmerking van op de innovatie forum: “misschien spreken we over 3 jaar niet meer van Facebook...”.
Ik merk dat de nevel in mijn hoofd optrekt en dat ik weer relaties en verbanden kan leggen die de afgelopen maanden te vermoeiend waren. Toen ik 3 jaar geleden, na 6 maanden onderbreking terug de draad opnam zie ik “my way or no way” en helaas heb ik dat ergens laten varen. Ik wil dit nu zo houden. En de rat race, daar probeer ik helemaal uit te blijven, dat laat ik aan de beestjes over.
Het was een vermoeiende maar tegelijkertijd ontzettend ontspannende reis van 9 dagen doorheen dit prachtige land. En helaas of gelukkig, moet ik toegeven dat het op dit moment alleen maar weer meer goesting heeft gecreëerd om het prachtige binnenland verder te gaan verkennen.
Nu op naar de rust en het zwembad morgen. Maar eerst eten.. Bom zegt: “kom we gaan BBQ-en”.... Een nieuw avontuur dreigt.
