Het einde nadert

Raar gevoel. We zijn alweer aan het einde van de drie weken gekomen. Ongeloveloos. Onze 2 dagen Koh Samui zijn voorbij gevlogen. We hebben weer en helemaal andere ervaringen opgedaan waardoor we in de toekomst zullen leren alerter te zijn. Er is geld gestolen uit mijn kamer, We hebben 2uur moeten onderhandelen opm een deel v an ons geld terug te krijgen omdat de hemden niet OK waren en we er niet voor wilden betalen, en de vriendelijke jonge man die ons Koh Samui toonde vroeg aan het eind van de dag 2500 Baht van elk van ons voor zijn diensten. Gelukkig hebben we ook een pak positieve verhalen, maar de realiteit kan ook geen kwaad... We weten ondertussen dat veel thais op zoek zijn naar contact met Falangs, omwille van money. Sommigen helemaal niet. De kunst is om die te vinden en daarmee op te trekken. Dat is weer een groot deel van de reis gelukt... straks met Bangkok Airways naar Phuket. Van dit rustige resort bij Pep en Mike terug naar de drukte van Patong. Het waren 2 heerlijke ontspannen dagen hier. Genoeg om de volgende keer een week te komen relaxen hier.

Een land met 3 snelheden tegelijkertijd

Hier in dit land heb je weer even tijd om na te denken over bepaalde zaken en over het leven. Misschien vanwege het boeddhisme hier spoort alles in het land en in de bevolking je ook telkens weer aan om na te denken over het leven en jouw leven.
Door onze tochten gisteren langs de rijstvelden vergeet je weer even hoe high tech bepaalde zaken in Bangkok wel zijn terwijl in de rest van het land voornamelijk bezig is met rijst oogsten en eten verkopen. De kleine fabriekjes waar handwerk gemaakt wordt draaien op volle toeren. De drie industriële revoluties leven hier naast elkaar en gaan hand in hand. Het leven gaat hier aan een tempo waar een gezonde westerling maar 2 reacties op kan hebben: jaloezie of woede. De laatste reactie is meestal die van de gestresste westerling die denkt dat het buitenland zo moet georganiseerd zijn als thuis. Wel, dit land heeft het wel met organiseren, maar niet met stressen. Het openbaar vervoer is eigenlijk primitief maar verloopt vlotter dan bij ons. Langer wachten dan een paar minuten was er nooit bij. Niet voor een songthaew, niet voor een skytrain, niet voor een bus. Het verkeer is veel drukker en chaotischer als bij ons, maar het werkt!

Tussendoortje: Wat ons wel opgevallen is in de afgelopen bezoeken hier, is de liefde voor officiële documenten. Op alles moet een stempel en staat een zegel gedrukt. Massage, de rekening krijgt een stempel “PAID” met datum en een sierlijke krul.
Taxi nemen van aan een taxistand: je krijgt een document met invulvelden vergelijkbaar met dat van een levensverzekering in België, met op de achterkant de mogelijkheid tot het indienen van een klacht, natuurlijk met stempel en handtekening op de voorkant.

Het is koud in Chiang Rai. Gisteren aan de Night Bazaar gezeten klutteren van de kou ondanks de dikke pull. Het was 12 graden. Thais houden van dit seizoen. Drie maanden per jaar hebben ze hier een jas nodig. En overdrijven doen ze ook daarmee... Ik heb in België nog niemand zien rondlopen met een dubbel gevoerde wollen muts, een lange sjaal, handschoenen en een dikke anorak met pluimen gevuld bij 12 graden... Nu ja, Thais denken misschien hetzelfde als Europeanen al bij 18 graden in T-shirt rondlopen,.

De uitstap naar de gouden driehoek was schitterend. Excursie geboekt bij een organisatie aangeraden door de trotter. Een volledige dag afgehaald aan het hotel en tocht langs alle belangrijke bezienswaardigheden buiten Chiang Rai. Er waren geen andere gasten mee met ons mini busje, dus private tour voor Hendrik, Tong and me... We zijn begonnen met het paleis of de villa van de moeder van de huidige koning. Een 10 tal jaar geleden is ze gestorven op 93 jarige leeftijd (als ik me goed herinner). Ze had een stichting in het leven geroepen om de bergvolkeren van de opiumteelt weg te houden, de ontboste stukken (voor de oogst van teak-hout) te laten heraanplanten en de bevolking te laten overschakelen op handwerk en de oogst van koffie en thee ipv opium.

Ze had een schitterende tuin laten aanleggen, met bloemen en planten van over heel de wereld. Ik vroeg de gids of we die tuin met de onze in Oostende konden wisselen, maar dan moest ik er wel de 300 tuinmannen en -vrouwen bijnemen en betalen... Idee afgevoerd ;-)

Zelden zo een mooie tuin gezien en dan het huis zelf. Een schitterend mooie sobere villa, met kunst handwerk uit de omgeving (borduursel, schilderingen en schilderijen,...) Alles straalde klasse en stijl uit. Het uitzicht op de bergen van Myanmar vanaf het balkon was adembenemend.

Daarna trokken we naar de grenspost met Myanmar, waar de lokale bevolking vrij heen en weer loopt tussen beide landen, maar waar toeristen een toegang moeten betalen van 500 Baht of ca 11 Eur. We hebben dat niet gedaan al zou dat wel leuk gestaan hebben in de reispas. De lokale markt aan de grens is een mengeling van markt met lokale producten, en souvenirs voor toeristen. Prijzen waren laag tot zeer laag. Ook gekke dingen (voor ons dan toch) als het schminkpoeder van de lokale bevolking. We weten al dat Thais talk in het gezicht doen tegen zweten en om witter te lijken, nu doen de Birmezen een gelig poeder op de wangen als make up in een welbepaald individueel patroon. Een beetje zoals wij haargel gebruiken om ons haar een welbepaalde individuele vorm te geven.. De armoede aan de overkant van de grens is naar het schijnt wel degelijk schrijnend. Velen proberen dan ook een beter leven te zoeken in het veel rijkere Thailand. Ze komen hier hun koopwaar slijten aan toeristen of aan de lokale bevolking.

Sommigen proberen ook in Thailand te blijven. Meestal illegaal en zoals overal te wereld belanden die vluchtelingen in handen van verkeerde individuen. Overal langs de weg tussen Chiang Rai en de grens staan controleposten, die checken op drugs en illegalen. Busjes met witte toeristen worden blijkbaar ongemoeid gelaten, want behalve een vriendelijk hallo en daag moest onze chauffeur niets tonen of doen.

Dan naar het drielandenpunt Thailand, Loas, Myanmar aan de oevers van de Meakong rivier op een kleine 200km van China. Dat was even huh?? 200km hogerrop de rivier begint China. Zoi dicht bij de gele mannekes was ik nog nooit geweest. Het water van de Meakong rivier is afkomstig uit smeltend ijswater van Tibet en stroom zo een 4800 km door Azië. Mae dinges, waar we waren, is al eeuwen een belangrijk handelscentrum voor de handel met China. Chinese vrachtschepen (neen je hoeft niet te denken aan boten zoals op de Rijn of Schelde, want de Meakong is breed, maar op veel plaatsen ondiep met rotsen) varen af en aan. Meestal kleine schepen volgestouwd met vracht uit China. Chinese producten overal, en net als aan de grens met Myanmar een ander soort souvenirs en handelswaar.

Moe maar tevreden zetten we de terugreis in naar Chiang Rai. Even terug de hotelkamer opzoeken om wat op te frissen en dan naar de kleermaker om onze kostuums de eerste te keer te passen. Ze hadden alles een maatje groter gemaakt blijkbaar. Vandaag gaan ze alles aanpassen en zaterdag mogen we onze investering gaan afhalen.

Daarna een hapje gaan eten en iets gaan drinken in een ontploffende stad. Want Loi Kratong (meer info) had zijn laatste dag met een grote parade, miljoenen vuurpijlen en bommetjes en duizenden ballonnen (papieren zakken met een vuurtje onder die ten hemel gelaten worden. Ik ga de komende dagen door al dat geknal niet goed horen denk ik, ik ben doofgeknald.

Wat een spectaculaire dag. We reizen om te leren en vandaag hebben we toch weer zoveel geleerd.

Tijd verkwisten op vakantie

Sommige mensen zijn bang om tijd te verliezen op vakantie en moet voortdurend bezig zijn met nuttige dingen. Terwijl vakantie net gedacht is om aan deze sleur te ontsnappen dacht ik.

Ik zit nu op bus tussen chiang mai en chiang rai. De VIP bus met 40 stoelen, airco op 16° en zo clean als geen enkele bus in België is. Drankje en een snack wordt ons aangeboden en op 3 u zitten we 180km verder.

Schitterend om te zien, maar om te reizen heb ik het toch liever een klein beetje echter... Zoals deze week, toen ik de verkeerde bus nam van Bangkok naar Pattaya. Er zijn verschillende soorten bussen en toeristen willen graag snel op hun bestemming zijn, locals moeten vaak onderweg op- of afstappen... Je raadt het al ik heb de stopbus gekregen naar Pattaya. 4U45 minuten puur Thais avontuur. We zijn gestart met 2 reizigers: een dame die voor de douane werkt en ik. Zij was op weg naar een plaatsje net voor Pattaya om haar vriendin op te pikken voor een weekendje chiang mai. We hebben de eerste 3uur gevuld met gezellig kletsen.en ons wat geergerd aan het feit dat 120km wel erg lang gingen duren, maar de sfeer was goed. Na 3u zat de bus goed vol. School was net uit en de helft van de bus zat vol met studenten van de univ en de hogeschool. Er zat 1 witte falang op die bus en die was een attractie. Meestal zaten geen falangs op deze lijnbus “voor het gewone volk”. Ik heb honderduit gekletst met verschillende mensen, mailadressen uitgewisseld en weer veel gezien en geleerd over de samenleving hier.

Het is een heerlijk land om te ontdekken en te herontdekken. Ben eens benieuwd wat chiang rai en de gouden driehoek zullen geven. Op weg naar een vers avontuur met de cleanste bus ooit gezien.

Geluk vinden

Eergisteren aan de bar gesprek gehad met een Schot, die al 7 jaar in Thailand woont. Hij is gevlucht voor het weer, de druk en het hele gedoe in de UK. Werkt 6 maanden hard in de hier omliggende landen als accountant en leeft de andere 6 maanden hier in een meer ontspannen stijl. Heeft een condo in Bangkok en een huisje in Pattaya. Hij heeft een vriendenkring hier en voelt zich als een vis in het water in dit klimaat en onder deze mensen. Hij houdt van Bangkok maar gaat ook graag naar Pattaya, vooral de buurt Jomtien... "Waarom?" vroeg ik hem. Wel zijn antwoord verbaasde mij ontzettend. Hij komt hier graag "voor de mensen" omdat ze zo open, eerlijk en vriendelijk zijn en omdat ze zo samenhangen als familie.

Nu was Pattaya mij niet echt opgevallen als een "hartelijk vriendelijke plek" Wel een plek waar iedere thai die in een bar zit je vanop straat toeroept met een uitgebreid" Hello, welcome, handsome, you nice ...", waar niets meer achter schuil gaat dan de vergelijking blank=sex=$$$. Nu doordat onze Thaise vrienden me gingen meenemen om uit te gaan in Pattaya dacht ik eraan dit toch eens dichter te bekijken. Heb ik iets verkeerd begrepen hier? Door toeval dan in een hotel terecht gekomen op de grens tussen pattaya en jomtien.

Bom had ons vorige week de hoerenbuurt getoond, omdat nu eenmaal de plek is waar toeristen naartoe trekken... Ik liep nu gisterenavond in deze 3rd road naar de bus en verbaasde me erover dat ik geen enkele keer werd aangesproken door de mototaxi chauffeurs, door de mensen uit de bars, door de verkopers langs de kant... Deze kant van de straat is dus jomtien.

Vandaag dan maar hier gebleven want heb geen zin om voor 1 dag terug naar bangkok te trekken en deze middag met Bom iets gaan eten... Komt een madam naast ons zitten, met diepe décolté en vet rode lippenstift. Ze ziet Bom begroet hem met 2 kussen en mij meteen ook. Haar bar ligt om de hoek van waar Bom in het guesthouse werkte. Haar bar stelt 15 meisjes tewerk en ze doet goeie zaken met weinig klanten. Ze kletsen erop los en ze doet haar beklag over de buren. De buren verkopen hun biertjes aan 40 baht, en krijgen dus iedere toerist in de straat binnen. Gelukkig zegt ze "heb ik betere meisjes", zodat ze na een drankje bij de buren toch vaak 1 van mijn meisjes meepakken. Zij verkoopt het bier aan normale prijzen 60 of 80 baht en heeft meestal een vaste klantenkring. En we beginnen net aan de discussie "wat is beter 1 klant en 1000 Baht verdienen of 20 klanten en ook 1000 Baht verdienen" als een man bij haar komt zitten.

Een Brit dit keer, 25 jaar geleden naar Thailand gekomen en is na jaren in het nachtleven (met goedkope pintjes voor toeristen) te hebben gewerkt op het Thaise platte land gaan wonen op een farm. Hij fokt kippen en andere dieren, kweekt groenten en is boos op de pythons en de wilde honden die vorig jaar meer dan 150 kippen gestolen hebben op zijn landgoed. Hij heeft net gisteren zijn nieuwe bar geopend op het platte land uitsluitend voor Thais... Er is geen enkele bar of café 50km in de buurt van zijn "ranch" en hij heeft besloten om gewoon voor de gezelligheid zijn veranda in bar te laten omtoveren.

Een overweldigend succes want nog voor de opening had hij tientallen reservaties voor feestjes en trouwpartijen. Hij pikt in op het gesprek en zegt "ik vraag 3 Baht meer voor een pintje dan de inkoopprijs van 22 baht". Er is plaats in de veranda voor 60-80 man en op de opening gisteren waren honderden mensen uit de buurt iets komen drinken... na korte tijd was er alleen nog warm bier en was het ijs op... De thais hebben toch gewoon verder gefeest om te vieren dat er eindelijk een bar in de buurt is waar ze echt sanuk kunnen hebben. Hij zei dat hij dolgelukkig op zijn realisatie, maar dat er een demper op het geluk stond. Zijn ranch manager (de hoofdboer, zo te zeggen) was na al die jaren gewoon familie geworden en lag nu in bangkok in het ziekenhuis met amper nog een paar dagen te leven vanwege een hersentumor. 2 maand geleden nog de grote man, vandaag een hoopje ellende in een ziekenhuisbed.

Net nu hij zijn geluk gevonden heeft, moet hij afscheid nemen van een dierbaar mens. De madam naast mij heeft tranen in de ogen. De "zakenvrouw" pakt haar zakdoek en dipt de ogen droog. "I wish the best for 'T'" zegt ze. In een heel andere toon dan het gesprek hiervoor. Bom fluistert me in mijn oor. Zij is 32, "T" ook, ze zaten samen op school.

We slupen onze soep leeg en lepelen de de restjes van de borden. De conversatie is stil gevallen. De madam staat betaalt, groet ons herhaalt nogmaals "the best for t. and if i can do something please call me" en verdwijnt in de drukte.

Wat daarnet nog een conversatie over geld was "het geluk zit in de 1 of de 10 Baht winst per pint", keert om tot een zwaar emotioneel moment.

Lesson learned... er zit wel degelijk emotie in de mens achter de "hello welcome, handsome...". Ik begin de Schot te begrijpen, Bom licht nader toe, "at my work everybody is also like family, when we have pwobwem (lees problem) then everybody helps eachother"...

You do not need a thing to be happy, certain "things" can make you unhappy, that's all...

Modern times

Ondertussen toch weer even tijd gevonden voor een schrijfsel.
Na de drukke dag in Kanchanaburi waren we kapot, maar hadden we wel honger. Iets gaan eten aan silom road in een leuk restaurantje en dan hupsakee het bed in na een laatste drankje.
Donderdag dan een hele dag gaan shoppen bij MBK en Siam Paragon. Het eerste is vooral een verzamelplaats van nepproducten en goedkope souvenirs; het tweede is de plek waar rijke thais gaan tonen hoe rijk ze zijn. Je vindt er de winkels van Channel, Hugo Boss, Valentino en al onze gewone Westerse merken aan dezelfde prijzen als bij ons. Nog even te bedenken, update van vandaag, iemand die 8-9u doorwerkt als cashier in een bar of restaurant verdient tot 400 Baht = 9€...

Ook geleerd gisteren: Huurprijzen voor een kleine bar 17000-50000 Baht/ maand plus een paar bijdragen voor "veiligheid" en licenties om drank te serveren.... Dus als je dat er moet uithalen in stukken van 10 Baht dan begrijp je de vrij scherpe jacht op toeristen in de vakantieoorden meteen beter. Tip ter waarde van 20-30 Baht is dus zeker goed. Als toerist heb je daar meestal geen benul van. Een dagloon ligt dus tussen de 200 en de 500 Baht 5-10 Euro en dus bij een normaal werkritme verdien je hier ca. 10000 Baht in overheidsdienst en iets minder of iets meer in de privé. Gisteren was bangkok schitterend, kort wat gaan rondhangen en hier en daar een hapje eten, samen met onze vrienden hier, maar verder een rustige dag gehouden en vandaag ziet er weer zo uit. Al van 11u aan het water gieten, dus ik ga me wat bezig houden. Maar eerst eten... kheb zin in een hapje. Vanavond gaan we met de thaise vrienden naar Pattaya, ze gaan daar ook heel af en toe eens uit, omdat het een andere zicht is dan Bangkok. We gaan eens zien wat dat geeft. Bom in pattaya was in ieder geval opgetogen over het onverwachte herbezoek en hij heeft vrijaf genomen om met ons mee te kunnen. We zien straks wel. Ik verlang stiekem erg naar de rust van chiang mai... Maandag is het zover.
Maar nu eerst iets eten...

een drukke wdeek...

tja de hele week geen tijd gehad voor de blog. Nu even 10 minuten vrij maken voor wat schrijfsels.
De eerste avond in pattong waren we erg moe, na onze lange vlucht en na de massage was er weer wat leven in ons lijf. We gingen 1 biertje drinken en vroeg slapen ... hahahahah dat was buiten halloween gerekend. Thais zijn gek op verkleedpartijen en dus is halloween gefundenes fressen ;-). We waren om 4 u thuis. De dag nadien dan even gaan shoppen en de taxi in naar de luchthaven. Op Savarnabhumi goed geland en met taxi naar Pattaya voor 3 nachten.
Hendrik had Pattaya nog niet gezien, dus best wel de moeite om eens te bekijken. Hij heeft zijn ogen uitgekeken als bom ons de rondleiding heeft gegegeven door de creatures of the night... Voor mij was het al niet meer zo shockerend. Prachtige shows gezien, weinig geslapen en veel 'on the move' geweest. De derde dag zijn we uit pattaya vertrokken naar bangkok. Heerlijk rustige taxirit gehad direct naar ons hotel waar we al vaker hebben gelogeerd. I residence. Direct aan de sky train station en alles in de buurt. Dag 1 was weer hetzelfde verhaal, moe en lastig, maar toch even voor 1 drink de stad in trekken... Tja nog voor we de straat uit waren troffen we 2 thaise vrienden van de vorige keer en die nemen ons mee voor een klein privé feestje met eten en een drankje.... We zijn geeindigd in de disco en "den draad" van in de gloria zal voor ons nooit meer hnetzelfde zijn.... Midden in de cabaret show, komt een man in string het podium opgerend met achter hem een wit lint.... dat lint wordt langer en langer en blijkt uit zijn gat of string te komen.... Ik was bijna dood van het lachten...
Zo rond 3u vroegen de vrienden of we geen zin hadden mee te gaan naar de tiger temple. Vertrek om 9u ... En ja weg zijn wij... 9u stipt werden we opgehaald. De vrienden hadden een busje lmet chauffeur gehuurd en we waren met 6 falang mee op excursie met onze prive gids 'cern'. Eerst naar de floating market. Niet de scam van de vorige keer, maar nu de echte. De rest van het falang gezelschap waren overduidelijk helelmaal toeristisch en kocht zich blut aan veel te hoge prijzen .... grijns... Je zit in een bootje en je lkoopt goederen en souvenirs van lmensen langs de kant of in een an der bootje. Echt wel leuk, maar soms heel gekke dure prijzen.
Daarna naar de olifantenfarm, waar 2 mensen dan maar een tochtje maakten op de rug van zo een beest. Daarna naar de tiger temple... die net 20 minuten gesloten was ...
Volgende keer meer geluk. Dus dan nog even zwemmen in de watervallen van Nam Tok, waar we al eens waren als daguitstap vanuit kanchanaburi, en dan de 3u rit terug naar Bangkok. Heerlijke dag gehad en jammmer genoeg de tijgers niet gezien...

Here we go again

Zo we zijn weer eens vertrokken naar een warm land, net nu het in België echt winter aan het worden is was een paar weekjes zon tanken toch wel een must.
Donderdag gewerkt tot 's avonds en dan met onze eerste XL airways machine rechtstreeks van Brussel naar Phuket.
Een hele toffe crew, met catering die echt ok was, maar wek op een veel te krap bemeten vliegtuig. Een airbus 330 met 9 abreast en boven de 360 pax aan zitplaatsen is echt een hele hoop mensen op een te kleine oppervlakte. Ik zat nog net OK, maar hendrik, die 10 cm grotes is zat echt te krap. Gelukkig was de derde plaats naast ons leeg, en zat er ook geen mens van boven de 70 kilo, want anders stik je ook nog. Voor de rest schitterende vlucht gehad. Na 11u 21 minuten vliegen in Phuket geland. Na een onthaal met traditionele dansen een bloemenkrans en een zakje met promomateriaal (ter gelegenheid van de eerste vlucht), de taxi in gesprongen en richting patong voor een massage.