Eergisteren aan de bar gesprek gehad met een Schot, die al 7 jaar in Thailand woont. Hij is gevlucht voor het weer, de druk en het hele gedoe in de UK. Werkt 6 maanden hard in de hier omliggende landen als accountant en leeft de andere 6 maanden hier in een meer ontspannen stijl. Heeft een condo in Bangkok en een huisje in Pattaya. Hij heeft een vriendenkring hier en voelt zich als een vis in het water in dit klimaat en onder deze mensen. Hij houdt van Bangkok maar gaat ook graag naar Pattaya, vooral de buurt Jomtien... "Waarom?" vroeg ik hem. Wel zijn antwoord verbaasde mij ontzettend. Hij komt hier graag "voor de mensen" omdat ze zo open, eerlijk en vriendelijk zijn en omdat ze zo samenhangen als familie.
Nu was Pattaya mij niet echt opgevallen als een "hartelijk vriendelijke plek" Wel een plek waar iedere thai die in een bar zit je vanop straat toeroept met een uitgebreid" Hello, welcome, handsome, you nice ...", waar niets meer achter schuil gaat dan de vergelijking blank=sex=$$$. Nu doordat onze Thaise vrienden me gingen meenemen om uit te gaan in Pattaya dacht ik eraan dit toch eens dichter te bekijken. Heb ik iets verkeerd begrepen hier? Door toeval dan in een hotel terecht gekomen op de grens tussen pattaya en jomtien.
Bom had ons vorige week de hoerenbuurt getoond, omdat nu eenmaal de plek is waar toeristen naartoe trekken... Ik liep nu gisterenavond in deze 3rd road naar de bus en verbaasde me erover dat ik geen enkele keer werd aangesproken door de mototaxi chauffeurs, door de mensen uit de bars, door de verkopers langs de kant... Deze kant van de straat is dus jomtien.
Vandaag dan maar hier gebleven want heb geen zin om voor 1 dag terug naar bangkok te trekken en deze middag met Bom iets gaan eten... Komt een madam naast ons zitten, met diepe décolté en vet rode lippenstift. Ze ziet Bom begroet hem met 2 kussen en mij meteen ook. Haar bar ligt om de hoek van waar Bom in het guesthouse werkte. Haar bar stelt 15 meisjes tewerk en ze doet goeie zaken met weinig klanten. Ze kletsen erop los en ze doet haar beklag over de buren. De buren verkopen hun biertjes aan 40 baht, en krijgen dus iedere toerist in de straat binnen. Gelukkig zegt ze "heb ik betere meisjes", zodat ze na een drankje bij de buren toch vaak 1 van mijn meisjes meepakken. Zij verkoopt het bier aan normale prijzen 60 of 80 baht en heeft meestal een vaste klantenkring. En we beginnen net aan de discussie "wat is beter 1 klant en 1000 Baht verdienen of 20 klanten en ook 1000 Baht verdienen" als een man bij haar komt zitten.
Een Brit dit keer, 25 jaar geleden naar Thailand gekomen en is na jaren in het nachtleven (met goedkope pintjes voor toeristen) te hebben gewerkt op het Thaise platte land gaan wonen op een farm. Hij fokt kippen en andere dieren, kweekt groenten en is boos op de pythons en de wilde honden die vorig jaar meer dan 150 kippen gestolen hebben op zijn landgoed. Hij heeft net gisteren zijn nieuwe bar geopend op het platte land uitsluitend voor Thais... Er is geen enkele bar of café 50km in de buurt van zijn "ranch" en hij heeft besloten om gewoon voor de gezelligheid zijn veranda in bar te laten omtoveren.
Een overweldigend succes want nog voor de opening had hij tientallen reservaties voor feestjes en trouwpartijen. Hij pikt in op het gesprek en zegt "ik vraag 3 Baht meer voor een pintje dan de inkoopprijs van 22 baht". Er is plaats in de veranda voor 60-80 man en op de opening gisteren waren honderden mensen uit de buurt iets komen drinken... na korte tijd was er alleen nog warm bier en was het ijs op... De thais hebben toch gewoon verder gefeest om te vieren dat er eindelijk een bar in de buurt is waar ze echt sanuk kunnen hebben. Hij zei dat hij dolgelukkig op zijn realisatie, maar dat er een demper op het geluk stond. Zijn ranch manager (de hoofdboer, zo te zeggen) was na al die jaren gewoon familie geworden en lag nu in bangkok in het ziekenhuis met amper nog een paar dagen te leven vanwege een hersentumor. 2 maand geleden nog de grote man, vandaag een hoopje ellende in een ziekenhuisbed.
Net nu hij zijn geluk gevonden heeft, moet hij afscheid nemen van een dierbaar mens. De madam naast mij heeft tranen in de ogen. De "zakenvrouw" pakt haar zakdoek en dipt de ogen droog. "I wish the best for 'T'" zegt ze. In een heel andere toon dan het gesprek hiervoor. Bom fluistert me in mijn oor. Zij is 32, "T" ook, ze zaten samen op school.
We slupen onze soep leeg en lepelen de de restjes van de borden. De conversatie is stil gevallen. De madam staat betaalt, groet ons herhaalt nogmaals "the best for t. and if i can do something please call me" en verdwijnt in de drukte.
Wat daarnet nog een conversatie over geld was "het geluk zit in de 1 of de 10 Baht winst per pint", keert om tot een zwaar emotioneel moment.
Lesson learned... er zit wel degelijk emotie in de mens achter de "hello welcome, handsome...". Ik begin de Schot te begrijpen, Bom licht nader toe, "at my work everybody is also like family, when we have pwobwem (lees problem) then everybody helps eachother"...
You do not need a thing to be happy, certain "things" can make you unhappy, that's all...
