In het vliegtuig 17 november - nabeschouwing

Zo, het zit er weer helemaal op. 16 dagen in het land van de rouwende glimlach was weer de moeite. Ik heb niets gedaan van wat ik wou doen tijdens de vakantie, heb een half (zeer boeiend) boek gelezen en hoop dat ik de rest dit jaar nog uitgelezen krijg. 

Ik heb veel gerechten weer niet gegeten en geen enkele van de geplande rooftop bars bezocht in Bangkok. Ik heb het prachtige kattencafé niet gevonden en heb veel te weinig tijd genomen / gehad om de dingen op rij te zetten. Maar ik heb wel 13 Thaise letters geleerd deze vakantie en kan nu toch al een paar worden echt lezen... Er zit toch vooruitgang in iets. De 4 dagen in Pattaya heb ik zelfs bijna niet gemerkt.

Wat ons opviel dat was vandaag (woensdag) alle strandinfrastructuur in Pattaya aan de kant stond. See you the day after tomorrow zeiden de piepkes op het strand gisteren. Nu ik was al blij dat er in Pattaya wel stoelen en parasols en de service gewoon zoals vroeger ter beschikking waren. In Phuket moet je het bljkbaar met wat meer creativiteit doen. 

En toen in de taxi naar de luchthaven sprak Ton de wijze woorden: Volgende keer gaan we dat heen en weer rennen niet doen heen? We gaan naar Krabi en doen daar eens alles in die buurt....Goed idee, zei ik, ga jij maar Euromillions winnen, dan start ik de planning :-)

Onderhoud

2 dagen Bangkok zijn voorbij gevlogen. 2 dagen Pattaya ook al. We zijn bijna klaar voor de terugreis. Toch op zijn minst op papier. De tickets zeggen dat we overmorgen terug in België staan. Bah. Heb er geen zin in. De geest is heel al helderder en ik merk dat ik terug kan leren. Ben hier het Thaise alfabet aan het leren aan een moordend tempo. Op 2 dagen al 13 letters geleerd. Kan al een paar dingen lezen. Als ik nu een nog een maand blijven, dan lees ik Thai... Heb een goeie les gekregen van een 5 jarige eergisteren, die de aap, noot, mies van het Thai met me heeft doorgenomen. Ah... Het is moeilijk, maar moeilijk gaat ook. We zien dat elke dag op de werkvloer. Ook al gaat het niet, toch doen we verder... :-)

Er is me weer iets opgevallen wat Thailand tot een lelijk land maakt op veel plaatsen, in plaats van het paradijs. Ze houden van nieuw, maar kennen geen onderhoud. Ik was gisteren even in Avenue, de shopping mall op 2nd road in Pattaya en vond dat heel erg "afgebrokkeld". Een paar jaar geleden nog een een prachtige nieuwe mall, nu zijn de trappen kapot, de tegels gebroken, het hout beschadigd... Gevaarlijke situaties hier en daar, maar er wordt niets aan gedaan. En ik zie dat overal in dit land. Ofwel renoveren ze de helft (schilderen, maar de airco wordt niet gekuist - de kamer, maar de badkamer niet), ofwel laten ze het verloederen, ofwel bouwen ze nieuw (en hoe ze hier bouwen...). En dat maakt dat ze hier van duurzaamheid en efficiëntie nog niet veel gehoord hebben. Op papier bestaat het allemaal, maar in de praktijk. We waren bij Ton thuis. Denk toch niet dat het afval van het feestje in de vuilbak gaat? Neen dat gaat in de gracht, samen met lege flessen, papier, plastiek. Alles is een zootje. Oh niet met de schoenen in huis! Maar als het regent zetten ze de 4 brommers netjes in de living.

Gelukkig heb ik vrede genomen met het feit: " I will never understand this country nor it's people", en voel ik me hier wel heel goed. Bijna als een vis in het water. Als ze nu alleen een beetje netter zouden kunnen worden en meer aandacht geven aan onderhoud, dan is dit echt het paradijs.

Wat is me dit keer opgevallen in het zuiden van Thailand?

Vrouwen met en zonder hoofddoek doen zaken, werken overal in alle soorten functies. Van security op de luchthaven tot winkels en eetstalletjes. Alles verloopt in een gemoedelijke sfeer en er is geen echte wrijving merkbaar tussen de bevolkingsgroepen. Als ik vroeg aan de familie van Ton en mijn “Google translate chat militair” New, wat is jullie houding tegenover Islam? Prompt kwam het antwoord in koor: “Islam is good, Bad people are bad, whatever they believe”. Dat antwoord, in een regio waar vorige week nog 70 Buddhistische militairen de keel zijn overgesneden door moslimrebellen, kan tellen...

Ze hebben prachtige stranden en verlaten paradijzen. Maar hier staan geen luxe hotels, is het leven goedkoop en praat bijna niemand Engels. Zonder kennis van de Thaise taal (of een Thai in je gezelschap) kun je hier bijna niets doen.

Het is er eigenlijk best veilig, maar je hebt een andere indruk door de mediaberichtgeving en de vele militaire checkpoints. Natuurlijk is het een regio met problemen, er is een uur nadat we weg waren van het strand in het naburige plaatsje een schietpartij geweest waarbij een driejarig kind licht gewond raakte. En dan schrik je eerst even tot het doordringt: 

1. dit jaar Gent al 3 of 4 schietpartijen gehad heeft, en ik woon daar. 

2. het voorval was wel 5 km verwijderd van de plaatsen waar we geweest zijn. 

3. De 3 provincies hier zijn bijna 80% van België, en er in België ook wel een paar keer per maand een schietpartij of incident met doden. 

4. Waar is de luchthaven ontploft? So chill …

Dan zitten we nu in de HS-TXB van Thai Smile terug op weg naar Bangkok. Let's rock the big city :-)

Donderdag to the Beach

Vandaag zijn we lekker naar het strand geweest. Niet zo maar een strand... Ons privé strand! In een nationaal park Ao Manao hier in de buurt van Narathiwat. Hier wil ik wel wonen...

Eerst om 10u van hier naar Sungai Padi, de familie oppikken en eten en drinken inladen en dan met 2 pickup trucks volgeladen naar Ao Manao. Tegen 12u30 waren we daar en gezellig picknicken op het strand. Lange wandeling gemaakt langs het strand en dan …

naar een ander strand aan de onderste kant van Thailand, vlakbij de grens met Maleisië Koh Yaow (Lang eiland). https://goo.gl/maps/A927DW91tkq

Rood als een kreeft, ondanks zonnefactor 50, waren we tegen 19u thuis. Gelukkig was het restaurant nog open en na een klein hapje zin we moe maar tevreden het bed in gedoken. Midden van de nacht was het toilet weer verstopt... Ah ja …

En nu blijkt Leonard Cohen deze nacht te zijn overleden. Dat is pas erg... 

3 dagen in The Deep South

Dinsdag zijn we hier dan weer aangekomen in Songai Golok en Songai Padi, bij de familie van Ton. Ze zijn ons komen afhalen op de luchthaven van Narathiwat. Een uurtje later, rond 13:30) stonden we in Songai Golok om afspraken te maken voor de komende 2 dagen en de familie snel even te groeten. De grootmoeder was er ook nog (96 jaar!!) en iedereen happy om ons te zien.

Weer een reden voor een feestje kon je in hun ogen lezen... En dan zijn wij naar Songai Golok getrokken in onze bungalow op het golfterrein. De rest van de dag lui doorgebracht, massage besteld en toen de massage klaar was om 20u30, bleek de keuken gesloten... Goed voor mijn dieet. :-) De toiletpot echter had ook zijn kuren en was opeens verstopt. You know... Those are the days.

Woensdag was dan een feestje voorzien met de hele familie en vrienden. Ze zouden ons om 12u komen afhalen. Maar er was geen ontbijt in ons pension, dus besloten we om 8u45 in het Genting Hotel (waar Ton +20 jaar geleden had gewerkt) te gaan ontbijten. Wat op de markt rondgelopen en dan via mij als walking wifi station contact gemaakt met de familie dat ze ons in de stad moesten oppikken. Ze waren daar toch om boodschappen te doen. Er was weer van alles te veel en lekker en tussendoor dronken we een pintje, palmwijn en een deel van de heren een Thaise Whiskey. Ze zouden eigenlijk nog gaan werken in de namiddag, maar dat is er niet meer van gekomen. LOL.

 Heb weer een uur zitten chatten met "New", de militair via de iPad. Geweldig!

Tussen het eten door zag ik op internet dat de VS zich “getrumpeerd” had bij de verkiezingen en dat was nu echt iets wat je niet nuchter kunt verwerken. Tegen de avond hebben de dames ons dan terug gebracht naar Sungai Golok en hebben we de avond gestart met een hapje in het restaurant, kwestie van niet twee avonden na elkaar zonder eten naar bed te moeten.

Weg geraken uit Bangkok

Vandaag staat er weer wipje naar Narathiwat op het programma. De afgelopen 2 dagen in Bangkok waren eigenlijk lui en druk. We zijn in Phuket veel te laat gaan slapen en zijn bijna op Belgische tijd gebleven en twee keer zijn onze nachten ondertussen onderbroken door een vroeg opstaan. Gelukkig hebben we in Songai Golok niets te doen, dus daar gaan we wel tot rust komen.

De dag begon verschrikkelijk goed georganiseerd en liep al kort na de start uit op chaos. We hadden de taxi besteld voor 8u, vlucht was om 10u25 en de rit duurt maximaal 60 minuten. Om 8u belde de taxi dat hij vast zat in de file. Tussen 8u15 en 8u40 belden we heen en weer en kwam er geen taxi. Check-in sloot om 9u25 en het was hectisch druk rond Bangkok. Om 8u42 stond er dan een minibus voor de deur van de neef van onze chauffeur. In varende vlieg zijn we vertrokken en om 9u stonden we nog steeds stil in de file. Heel netjes om 9u18 heeft hij ons afgeleverd op de DMK luchthaven en we waren overal op tijd. Vlucht op tijd vertrekken en nu hangen we hier op weg naar the deep south. De efficiëntie van DMK-airport heeft ons weer eens verbaasd.

De service op de luchthaven van check-in tot security, zelfs tot boarding was vlotter, professioneler en efficiënter dan op de meeste Europese luchthavens. Vb. Na het droppen van de bags wordt je gevraagd even in de buurt te blijven omdat je bagage wordt gescand achter de schermen. Op grote TV schermen zie je koffer voorbij komen en zie je als hij door gaat of als hij eruit gepikt wordt omdat ze iets gezien hebben op de camera. Als dat zo is wordt je naam automatisch afgeroepen. Gaat je valies door, dan zie je hem in het zwarte gat verdwijnen.

Ik begrijp dit land al lang niet meer het heeft geen 2, maar 10 snelheden en op een aantal vlakken kun je hier zien hoe onze maatschappij gaat /kan gaan evolueren.

Kan ik iets zeggen over deze vlucht 3130 met Thai Air Asia? Neen. Vriendelijk, vlot en zoals het hoort. Proper en nieuw vliegtuig A322 (2010), Heb een plaatsje aan het raam, het vliegtuig zit goed vol in ECO, Business vooraan is ¾ leeg... Voor €65 brengen ze ons twee en één valies veilig naar Narathiwat.

Een taxi van Bangkok naar de luchthaven kost €16-22 per rit. 1000km vliegen is bijna goedkoper, maar je moet eerst op de luchthaven geraken natuurlijk. Daar wordt ook aan gewerkt. Ik zag onderweg dat de sporen voor de airport link met Don Muang Airport ook bijna af zijn. Ik vermoed dat deze sporen ook de High Speed link met Chiang Mai zullen vormen. Momenteel is het netwerk van de treinen in Thailand hopeloos verouderd. Maar dat zou op (relatief) korte termijn wel eens kunnen veranderen. Vooral op de lucratieve route BKK-CNX. In de geest van de pas overleden koning: Dit land moet verder de weg van de modernisering inslaan. Hij had al het voorbeeld gegeven als vorst, uitvinder en als denker, nu moeten zijn opvolgers in zijn geest verder.

Weinig mensen weten dat Koning Bhumibol verschillende nuttige patenten op zijn naam heeft staan, die zonder royalties (pun intended) mogen worden gebruikt. Eén ervan is vb. om zuurstof in te brengen in stilstaand water met een soort rad. Een andere uitvinding van hem is het maken van regen door met straalvliegtuigen iets in de lucht te sproeien. Zo hebben ze in Thailand menig oogst van de droogte gered.

Ik heb er geen idee van hoeveel koningen componist, jazz-muzikant zijn, nuttige uitvindingen doen als ingenieur en ook nog eens hun land samenhouden. Maar de combinatie van die eigenschappen maakte van de Thaise Koning een wondervorst. Je kunt kritisch zijn over andere domeinen van zijn beleid, maar hij heeft zich in ieder geval zeer nuttig gemaakt voor de Thais en voor de wetenschap.

Bangkok the city that is never the same...

7 november – We zijn net terug van een heerlijke dag in Bangkok. Deze morgen was het zo hard aan het regenen en zijn we op zoek gegaan naar iets om te eten. Dan maar vlak naast het hotel in de kantine / food court van de Bangkok Bank gaan lunchen, voor het astronomische bedrag van 125 Baht met 2 (€ 3,20). Het was dan gestopt met regenen en met de propvolle skytrain trokken we naar Terminal 21, één van de nieuwste shopping malls van Bangkok Het concept is als een luchthaventerminal met als thema op elke verdieping een andere wereldstad. Je gaat er van de kelder (Caribisch) via Rome, Parijs, London, Tokyo, Istanbul naar San Franciso. Elke verdieping heeft een bepaald soort winkels: London is voor herenmode, Istanbul voor accessoires, Parijs is dameskleding en de twee bovenste San Francisco verdiepingen en de kelder zitten vol food. Food market, food court en speciale restaurants. Wat is er zo bijzonder aan deze mall, behalve het idee? De prijzen zijn laag, het barst er van de local designer goods (Created and Made in Thailand) en dat zie je aan het volk dat er rond loopt. Ik had meer toeristen verwacht, maar het loopt er dik van de Thais. We moesten vandaag onze koffers maken en ons organiseren voor de tocht naar Narathiwat, regelen met het hotel om de bagage daar achter te laten en hoe onze laundry te laten doen. In de late namiddag dan weer naar het hotel in een propvolle skytrain. Verkeer is nu al onhoudbaar, gelukkig dat ze de skytrain hebben!

's Avonds zijn we dan nog eens terug gegaan om te eten, want het is echt een heerlijke hoorn des overvloeds, en we spendeerden ruim 200 Baht (€ 5,20) voor ons avondmaal met 2. De 2 pintjes nadien in Telephone waren 220 Baht... Moe maar tevreden gingen we slapen

Tempo Volat

De Pixel toren, onze buur...

We zitten ondertussen in Bangkok en ik heb nog geen tijd gehad om hier verder te schrijven. Morgen gaan we naar het Zuiden van Thailand en dan heb ik een reisdag waar ik zal proberen de situatie bij te benen in woord en beeld. Alles super en deze middag een fantastisch mooi winkeltje gevonden met leuke mini-éclairs. Om dan toch maar een paar beeldjes van deze vakantie te delen... Bangkok blijf alleen al voor de architectuur een ongelofelijk boeiende stad!

Heerlijke mini-éclairs

4 dagen Phuket

Oooh er zijn alweer vier dagen in Phuket om. We beginnen aan dag 5 en hebben eigenlijk nog niets gedaan. We lopen wat heen en weer nemen massage, gaan iets eten, duiken binnen in Jungceylon en komen terug naar de hotelkamer. En als het donker is gaan we een pintje drinken, een paar shows zien en als alles sluit naar huis.
Ik heb ondertussen wel mijn bril voor autorijden hier besteld, zaterdag mag ik die afhalen en dan zien we wel weer.
Gisteren een incidentje gehad. Ton heeft kennis gemaakt met de trottoirs in Thailand. Toen mijn moeder naar Thailand wou, vroeg ze of er iets voor haar gevaarlijk zou zijn in Thailand. Ik heb toeg gezegd: "jazeker, de trottoirs". Na een korte duikvlucht en een halve koprol was Ton twee schaafwonden rijker. Gelukkig heb ik alles bij en is er een apotheek om de hoek om opsite te gaan halen. problem solved. Gelukkig niets ernstigs.
Vandaan trekken we eropuit met Mai... En morgen probeer ik hier ook wat foto's toe te voegen van de voorbije dagen.

Welcome to Patong

Good morning world. We zijn hier gisteren goed en vlot aangekomen met onzen vliegende sigaar. De toch van Bangkok naar Phuket was helaas in dezelfde sigaar als de rit van België naar Bangkok en niet in een A350. Ah ja, next time. Gisteren hadden we direct de kamer maar we zijn eerst iets gaan eten in Jungceylon. Niet dat het goed was, maar we hadden dan toch iets warms binnen. Na een wandeling door de stad hadden we door dat de kappers tegenwoordig pas in de namiddag open waren, dus kwam het schoonheidsslaapje vóór de knipbeurt. En na de kapper zijn we gegaan voor 2u Thaise martelmassage. Heerlijk! Na zo een massage ben je herboren dus konden we ook nog de nacht aan. Maar we hebben ons wat overschat. Doodop, redelijk tipsy, maar vreed happy, verlieten we disco on 2u. Alles gaat dicht om 2u op dit moment, dus het nachtleven is  nog tot 13 november tot die tijd beperkt. Maar dat is al bij al toch een schoon uur om naar huis te gaan. :-)

Vliegen met de HS-TKL

Daar gaan we weer. Het is 21u Belgische tijd. Ik zit nu 35000 voet boven de aarde vlakbij Calcutta een beetje te schudden in de HS-TKL van Thai Airways. Het valt me nu weer enorm op hoe lawaaierig de 773 is. Het is wel al van vorig jaar met de A380 van LH naar Miami geleden, maar het valt echt op. We zitten op de voorlaatste rij en de middelste zetel is helaas niet vrij gebleven tussen Ton en mij. Dus heb ik de gang aangeboden aan de mens die daar geplaatst was en iedereen happy. Ik ben al happy als ik mag vliegen, ongeacht de plaats :-)

Thai heeft weer wat veranderd aan de catering, want de menukaart klopte niet met het aanbod en het eten was eigenlijk weer een stuk beter dan de vorige keer. De gin is opnieuw Bombay en de wijn is ook aangepast. Heb het rood geproefd en valt best mee. We zijn netjes op tijd vertrokken en zouden eigenlijk bijna een uur te vroeg moeten landen. Goed zo want dan hebben we onze aansluiting naar Phuket met de eerste vlucht van de dag 7u45. Heb 1 film gekeken Finding Dorey van Disney en voor de rest wat geslapen, ik was echt stik kapot.

Straks na nog een wipje van 65 minuten (en hopelijk met de A350!!!) gaan we direct naar het hotel en daar zien we wel als de kamer al vrij is of als we nog gaan moeten wachten... Als we moeten wachten dan gaan we iets eten, 2u massage en ga ik naar de kapper. Tegen da zal de kamer wel beschikbaar zijn voor een welverdiend slaapje :-)