Koffers hadden nog geen zin

Ondertussen zijn we goed en wel terug in den Belgique, maar toen we geland waren op Zaventem bleken onze koffers niet uit het toestel te zijn gekomen... Of hebben ze er misschien nooit in gezeten? In ieder geval zijn ze dan vrijdagavond geleverd. Hoera. Eind goed, al goed. Het kon niet allemaal goed gaan, want voor de rest was de reis eigenlijk vlekkeloos verlopen. En dan is 1 dag vertraging van de bagage op de terugreis het kleins mogelijke euvel.

Op naar nieuwe avonturen.... In juni ga ik weer eens naar "huis", 20 jaar later...

Terugreis aangevat

Ik zit hier op 36000 voet en zonder dat er muziek is hoor ik in het monotone geruis van de airco een prachtig nummer van The Scabs: “Half way home”. We hangen in de lucht tussen New York en Brussel in de A330 van Brussels Airlines na een schitterende vakantie in de USA. Zoals altijd na een vakantie wou ik weer niet vertrekken. Ik ben smoorverliefd op de stad San Francisco. Maar het dagje wat we nu achter de rug hebben... Laat me even vertellen.

 Gisteren terug naar ons Tapas restaurantje Picaro geweest op 16^th street voor een uitgebreide tapasmaaltijd. Tegen 21u terug naar het appartement voor een slaapje met de wekker op 3u30. 4u45 stond een vriendelijke chauffeur voor de deur die ons op een goed kwartier naar de luchthaven heeft gebracht. Check-in verliep snel, doordat we het werk al online hadden gedaan, maar de boarding cards kwamen enkel uit het machien voor de eerste vlucht. In New York zouden we dan moeten opnieuw inchecken. De baggage gaat automatisch door naar Brussel verzekerde de 200 kilo man aan de check in automaat. We geloofden hem. Door de security ging vlot op het ochtendlijke uur en na het uitrekken van diverse kledingstukken en een bodyscan -daar gaat je pricacy- zaten we een kwartier later al te hondbijten.

Boarding en vlucht verliepen vlekkeloos met schitterende vergezichten in het landschap tussen SFO en JFK. De service van United was behoorlijk, met naar moderne Amerikanse normen, veel aandacht voor comfort van de passagiers. Het IFE systeem was van de beste tot nu toe getest op al mijn reizen en ik heb absoluut NIET genoten van de Inpossible film omver de tsunami in Phuket. Misschien had de regisseur “bedoelingen” met zijn film, maar van het eerste beeld (een shot vanuit de lucht van de hemel met land in de verte wordt opeens verstoord door een vliegtuig dat spookachtig als in de stil van Airplane van achteren in beeld komt. De rest van de film is onafgewerkt en ongeloofwaardig. Jammer, ik had er meer van verwacht en heb me 1u40 geërgerd in de hoop van beterschap. Inderdaad, ongeveer 5 minuten film is goed, de rest zou opnieuw moeten gemonteerd en gedraaid worden. Ik heb het na 20 emo snuffel- of jammer- shots in een film wel gehad. Bij de landing kregen we nog een mooi zicht op Manhattan en dan begon de 'fun'. Ik had de dames al gewaarschuwd van in de taxi, “Run Forest, Run”. And so was it. In New JFK moesten we van Terminal 7 naar Terminal 1 met het treintje. Naar de check-in, boarding passes afhalen (gelukkig zaten we dit keer wél samen). Bedankt Brussels Airlines. Dan opnieuw dor security, met een heerlijk half uur lange wachtrij en weer een bodyscan.. Ik heb me nog nooit zo veilig gevoeld :-)
Alleen hadden we de pech dat de crew aan onze rij treuzelde, aan het kletsen was en eigenlijk grof was. De andere wachtrij verwerkte in dat half uur minstens 3 tot 4 keer zoveel passagiers. En we zaten al op een zeer strak schema. Na de securiy was het gelukkig niet ver meer lopen naar de gate en exact 1u35 minuten na het uitstappen uit ons United toestel, waren we aan bood van de A330 van Brussels. Zeer vriendelijke, good looking crew :-), top inflight entertainment systeem en zetels met een ongemakkelijke kopsteun. Ik heb genoten van de Gin tonic, de leuke Franse film “Comme un Chef” en van het stoofvlees met puree.

Dinsdag Cable Car Dag

Op deze mooie dinsdag hebben we de dag gestart met brunch in Tartine en een ritje op de Cable Cars van Powell/Market tot aan het Cable Car museum. In dat museum zijn de motoren en de logistiek gevestigd van de 4 Cabe Car lijnen van SF.

Het is een indrukwekkende mix van museum, atelier, en motorzaal. Absoluut een bezoekje waard en gratis bovendien. Daarna zijn we nog Lombard Street afgedaald (na een kort incident waar we een half uur “gesplitst” door de stad reisden) en teruggekeerd naar Union Square. Ik ben eerst naar A&F gaan shoppen en voor mij was het daarna tijd om geknipt te worden. Al de hele vakantie was ik aan het uitkijken naar een moment om naar de kapper te gaan, maar was tot nu toe, door het drukke programma, niet gelukt. Ik trok naar Castro (in de gay buurt vind je vast en zeker een goeie kapper, niet waar meneer Spaghetti?) en liet me knippen bij Daisy een door neus, oren en wie-weet-waar-nog gepierste uiterst vriendelijke madam. Rustig ontspannen 40 minuten verwennerij van hoofdmassage en knippen en dan nog even een paar souvenir Tshirts gaan kopen in de “Equal Rights” shop. Bleek dat de Castro street op minder dan 10 minuten stappen va het appartement lag. En ik heb het net op tijd gehaald terug naar Union Square...

Maandag Brugdag

Maandag was een drukke dag. In de voormiddag zijn we naar Presidio getrokken voor een tour van het park en een wandeling over de Golden Gate brug. Absoluut ook weer een must do when in SF. Er was bijna geen mist en de zon scheen met volle kracht. 

In de late namiddag zijn we dan gaan joyriden op de cable car en zijn we Stefaan nog eens pier 39 gaan tonen.

Die avond zijn we dan gaan bevriezen in West of Pecos, een Texaans restaurant, ook direct om de hoek. Eerst stond de deur open en we konden niet kiezen tussen binnen of buiten eten, maar tegen dat het eten er was was de deur dicht en waren we terug warm. De steak was echt mega heerlijk, de bediening goed en onze eerste (en tweede) Anchor Steam heeft heel lekker gesmaakt.

Zondag Wijndag

Vroeg in de ochtend zo rond 8u50 stopte voor de deur een zwarte limousine met chauffeur voor onze wijnuitstap. We zouden wijnhuizen van Sonoma gaan bezoeken. Wel wel wel ... Dat was een mega hit! We hebben 4 kleine wijnhuizen bezocht, die allemaal behoorlijke lekkere wijnen maken, maar VJF heeft toch ons hart gestolen. Eigenlijk was de bedoeling daar de lunch te gebruiken. IN het weekend hebben ze een hout pizza oven aan staan en maken ze heerlijk Italiaanse specialiteiten. 

We hebben een pizza besteld, maar omdat we nog twijfelden welke wijn we zouden nemen bij de pizza – het is een wijntour, you know- hebben Anne, Stefaan en ikzelf ons opgeofferd om de wijndegustatie te doen. Zoals overal was er 10 te betalen om te proeven en vanaf de eerste tot de 5de wijn was alles recht in de roos. De beste wijnen van de tour. Zo lekker zelfs dat we besloten om er 6 te kopen. Er was 15% korting; plus dan was de tasting ook gratis. Drie vliegen in één klap. Toen de man aan de balie ook nog vroeg, moet ik een fles open maken zodat jullie die kunnen drinken bij de pizza, hadden we er nog een vierde klap bij :-).

Tegen 17 werden we thuis terug afgezet en een beetje tipsy, maar heel erg happy hebben we dan een korte siesta ingelast. Later op de avond trokken we dan naar het Peruviaanse restaurant Limon, waar ik de sappigste en lekkerste kip ooit heb gegeten. What a day!

Zaterdag Kouddag

Zaterdag moesten Stefaan en Jacqueline er weer vroeg uit en zijn de anderen blijven liggen om later op de ochtend te gaan ontbijten bij Tartine. Een bakkerij vlak om de hoek. Wat een heerlijk ontbijt mensen! Eerst naar goeie traditie van San Francisco een half uurtje aanschuiven en dan smullen maar.

Na de middag zijn wij de stad in getrokken naar Union Square en hebben we ons opgesplitst. De anderen zijn ons dan tegen 3u komen vervoegen en toe moesten we nog even het park in. Frozen mountain hebben we het Golden Gate Park genoemd, omdat het echt bitterkoud was geworden daarboven. Beneden op

Union Square was het dik in de 20°, en daar boven amper 6-10° met een koude wind en een dikke mist. That's SF zei ons een vriendelijke madam in de tram terug. Het park was schitterend en de eekhoorns dachten dat we eikels waren om in die kou door het park te trekken, want ze volgden ons overal.

Niet ver van het appartement in 18^th street was een kleine delicatessen shop “Be-Rite”. Als dit een filiaal zouden hebben in Gent ga ik er elke week heen. Ze hebben ALLES van fijne voeding. Goeie koffie, 50 soorten brood, fruit en groenten, vis en vlees, traiteurgerechten en ook een ruim aanbod Amerikaanse en Europese kazen. We hebben 2 flessen wijn gekocht en een 6 tal kazen, zo startte rond 20u onze kaas en wijnavond om terug wat op te warmen...

Onze eerste ochtend in San Francisco

Wat kun je beter doen op de eerste dag in San Francisco, dan een bezoekje brengen aan de gevangenis. Eerst zijn we onze Muni Pass voor 7 dagen gaan halen. Hiermee mag je dan onbeperkt gebruik maken van alle trams (ook cable cars) en bussen in de stad, en dit voor slechts 28$.

Alcatraz spreekt tot de verbeelding, meer eigenlijk had ik geen behoefte om de tourist trap te bezoeken. “How I was wrong!!”. We waren stipt om 10u45 aan de pier 33 voor de overtocht naar Alcatraz, op de boot een mooi zicht op de “Bay” en op de Golden Gate Bridge. Alcatraz is schitterend om te bezoeken en neem vooral de tijd om één van rondleidingen te doen met een Ranger, zodat je op plaatsen komt waar het publiek anders niet mag komen. De flora is boeiend, de cellen en de audio walking tour is aangrijpend. Tegen 15u waren terug op het vasteland en zijn we recht naar Disneyland Main Street USA getrokken: Pier 39 voor een portie crap cakes (sic) en wat andere ongedierte uit de zee aan een veel te hoge prijs, met een rotslechte bediening. De zeeleeuwen stinken en ze liggen daar lawaai te maken, verder ook niet zo bijzonder.

Na de lunch zijn we dan fisherman's warf afgewandeld richting Fort Mason, met een kleine tussenstop om jacqueline en stefaan op de te pikken die met de cable car op weg waren naar daar van hun congres. Eerst wat moeilijk te vinden, maar da opeens dook het terrein onder ons op: Food Truck Event ”Off the Grid”.

Heerlijk paradijs voor foodies. Jammer van de ijzige wind, anders zaten we daar waarschijnlijk tegen middernach nog :-). We hebben er loempia's, broodjes “larb duck” gegeten, wijn gedronken, en genoten van de aanwezige massa. Op de terugreis een schitterende buschauffeur (madam) gehad die echt op een hilarische wijze de bus 30 en zijn passagiers door de stad leidde. Thuis aangekomen heb ik nooit geweten dat mijn hoofd het kopkussen heeft geraakt.