Time flies when you are having fun

Even kort vanop de luchthaven. We zitten klaar om te vliegen en nog even mails checken en zo. We zijn deze middag uit Pattaya vertrokken om het vertaalde en gelegaliseerde document op te halen in Bangkok. Alles super vlot verlopen en dan zijn we ingetrokken in een ZEER fijn hotelletje vlak bij de luchthaven. Het is een echt boetiekhotel dat een grote waarde hecht aan vriendelijkheid en modern comfort. Lilac Relax... Voor de rest daar wat gerust in afwachting van 12u vliegen. Ton is er weer niet gerust in met de vlucht... Ik wist al dat een accidentje was geweest, maar hij nog niet... Draait de TV open en het is het hoofditem van het journaal. Vliegtuigcrash van een Thai Airways toestel op Bangkok luchthaven... Het is gewoon een accidentje geweest en de gewonden zijn zoals altijd bij een evacuatie via de slides, verstuikte enkels en verbrande poep. Het machien ziet er niet goed uit, maar ja iedereen is er weer eens met de schrik vanaf gekomen. Gelukkig.
OK we gaan nog een Singha drinken en dan boarden. See you in Belgium!

Ontbijt in La Baguette, the French Bakery van het hotel.

Dit zou de beste patisserie van Pattaya moeten zijn, en inderdaad ik heb hier mooie dingen zien staan en lekkere dingen geproefd. Alleen denk ik dat ze French interpreteren als “niet kunnen lachen”. De 12 man personeel in de zaal, loopt rond met een lang gezicht. Kris kras lopen ze door elkaar, van de zaal naar achter de toog. Daar staan nu op dit moment 5 meisjes achter op een oppervlakte van 3m². Ze duwen en drummen om een bord te pakken, of iets te doen aan de koffiemachine. Niemand heeft controle en de (denk ik) manager rent als een kip zonder kop door de zaal en doet alles waar de 11 anderen geen oog voor hebben. Mama mia. Gelukkig was mijn ontbijt lekker. Een wafel met slagroom, mango en een bol vanille ijs. Zo ontbijtekik gèren...

Ondertussen in de lobby:

Tinternet doet het niet op deze zondagmiddag. Ik denk dat het internet gewoon in pauze is. De boy achter de receptie zegt dat het onweer iets kapot heeft gemaakt deze morgen en dat het misschien pas morgen zal hersteld zijn. Grrr. Ze moeten gewoon de router resetten, want dat hadden we de eerste dag ook al. Ik kan met “ping” en “tracert” wel degelijk op het internet, alleen verbindingen maken lukt niet. Maar goed ik ga straks nog eens vriendelijk vragen: “Can you check again please (or i'll rip off your head and shit down your neck)” :-)

Tis hier bijna gedaan

Ja we zijn alweer aan het einde van de vakantie gekomen. De laatste zondag is een regenachtige bewolkte dag. Never mind. We zijn gisteren weer gaan eten op het marktje Op 2^nd Road tegenover de Ibis, net als de twee dagen daarvoor. Voor 3 keer niets hebben we gesmuld van kip, zo sappig als in Limon in San Francisco, en weer de 12 zoetwatergarnalen wat andere hapjes en een Singha.. Daarna zijn we te voet gewandeld naar Sunee Plaza, waar we de hele avond van 23 tot 4u zijn blijven plakken. Tom van Bangkok is ons komen bezoeken, en terwijl de hele bende fun had hebben wij zitten discussiëren over IT en de toekomst van toerisme. Hij is namelijk deze week gestopt als programmeur en gaat aan de slag bij een vriend als manager van een tour company in Thailand. Could get interesting...

Vanmorgen dus met donder en bliksem wakker geworden en toch lekker blijven liggen tot 13u. Nu ga ik iets eten, misschien komt Bom nog langs, Ton is naar de markt, Tom zien we nog vanavond normaal gezien. Dus ik ga misschien eens kijken wat er moet gerepareerd worden aan vakantiemail, want er werkt weer niets meer van de imports na de deploy van afgelopen donderdag :-(

Ah a. Ik heb voor morgen een hotel gereserveerd aan de luchthaven zodat we de laatste 6u in rust kunnen doorbrengen en niet moeten zitten wachten ergens in de warmte met onze valiezen. Er is een zwambedje en een mooie luxe kamer. Ze brengen ons gratis naar de luchthaven tegen 21u30 en het is een ritje van 5 minuten. Dus ik denk dat we een zwempje gaan doen, wat rusten, beetje lezen en dan zijn we klaar om weer 11u in den bak te zitten richting België.

Voor Ton was dit een heel speciale vakantie. Waar hij de afgelopen 2 jaar niets moest hebben van Thailand, de hele tijd gezegd heeft dat hij niet terug wou, is nu enthousiast om zelfs hier terug te komen wonen. Hij is gewoon gek van de voeding die hier wordt aangeboden. Alles wat hij in België niet kan krijgen of niet kan koken staat hier gewoon op straat voor een halve of 1 Euro te koop.

Hij die niet wou vliegen is nu opeens aan het vertellen, ik wil zo snel mogelijk terug keren om naar de massageschool hier te gaan voor mijn opleiding. Dus was vor hem een beetje een keerpuntvakantie, heb ik het gevoel. Ik ben blij dat het hem zo goed bevalen is. En ik kan alleen maar zeggen dat deze vakantie hier, zelfs in Pattaya, fantastisch was. Zoals altijd moet je eerst weer je draai zoeken en een beetje verder kijken dan de flikkerende neonlichten in de gekende buurten. Maar dan ontdek je wel weer pareltjes. Heerlijk Zo reis ik graag. As usual moet ik weer eens zeggen “I'll be back”.

Personeel in Thailand

We gaan hier aan bijna geen enkel hotel of restaurant voorbij of er hangt een bordje met een overzicht van het personeel dat ze zoeken. Vaak is de vraag zeer groot en zoeken ze zowat alles: van managers tot kamermeisjes, van koks tot serveuses. Er is dus heel veel werk en er zijn eenvoudigweg té veel bars hier in Pattaya. Je kunt geen straat inslaan of er zijn wel een paar bars. Allemaal bevolkt, naargelang de wijk met sexy meisjes of knappe jongens: “Hello Welcome”. Maar dat is dan ook de limiet aan de talenkennis.

Je merkt het bij ons ook vaak, maar hier is het overduidelijk. Er is een groot verschil tussen de verschillende personeelsleden. Je merkt bijna onmiddellijk als ze “beter” betaald worden of als het de patron zelf is die voor zichzelf werkt. Van ¾ van het personeel dat hier aankomt in Pattaya (van over heel Thailand) kun je stellen dat ze behalve Thai spreken, schrijven en lezen, niet veel kennis hebben om in het toeristisch circuit mee te draaien. Wat we hier ook aan hoeveelheid personeel zien doet me met de ogen rollen. Een restaurant met 80 zitplaatsen draait hier gemakkelijk met 4-5 kelners, 5-8 man in de keuken en dan nog iemand achter de bar. Een gewone beer bar draait bijna altijd met 2 barmoeders of -vaders en 3-20 “serveuses”.

Als ze er meer hebben dan bij ons is het natuurlijk ook omdat je ze ook kunt laten inpakken om thuis te laten “dienen”, maar toch verbazen de aantallen me nog bij elke stap hier. OK de lonen liggen algemeen laag, en velen van hen worden eigenlijk niet betaald (enkel als ze een “klant” hebben), maar toch kost een personeelslid hier ongeveer 200€/ maand. En als je er dan 10 tot 20 het rondlopen; is dat toch een substantieel deel van het budget. Met ca. 1 tot 1,5€ bruto winst per drankje, moeten dus voor elke “boy” or”girl” en alles daar tussenin al minstens 180 drankjes verkocht worden per maand. En is enorm veel concurrentie en het personeel is van bedenkelijke kwaliteit. Ze spreken amper engels en kennen niets van de stiel van kelner. Ja ze kunnen Wiskey en soda met ijs mengen in een glas. Vaak zijn ze wel knapper dan de gemiddelde Thai. Dat is ws dan het argument waarmee ze zijn aangeworven. Wat zei Leon God ooit over zijn bar: ”geen poes achter de bar is geen omzet”.

Hier is dat nog veel meer belangrijk. Deze meisjes en jongens hebben eigenlijk geen enkele voorbereiding gehad om in dit leven te stappen. Ze komen recht van het platte land naar deze grote stad “van verderf” en zien van de mensen rond hen dat ze een iPhone en andere leuke spullen hebben vergaard door wat boem-boem te doen. Maar hoe bescherm je jezelf als je enkel Thai spreekt en dan met wildvreemden op pad bent? Velen zijn dan ook bang, maar het verdient af en toe eens erg goed. En er is de hoop een steenrijke Falang aan de haak te slaan en dan naar een ander continent te kunnen verhuizen. Weg van dit land, waar ze dan verzinken in heimwee. Gisteren met de eigenaar van een bar zitten kletsen en hij denkt dat er dringend meer scholing moet komen. Een soort spoedcursus in alles. Zo een beetje praktische kennis van Engels, Duits, Frans en Russisch, basis kelnertraining en een degelijke seksuele opvoeding. Het zou ze klaarmaken voor verdere stappen in het leven, ze zouden beter verdienen en dat laatste zou levens kunnen redden. Misschien wel een idee als ik ooit naar hier zou verhuizen...

Food market

Oh wat een drukke dag was dat gisteren. Naar het strand in Jomtien, de hele dag aan het strand doorgebracht. Dan een bezoekje gaan brengen aan één van de shopping centers die toen Ton hier nog woonde hét van hét was.. Nu is het er nog wel maar niet meer zo flashy :-) en op de terugweg naar het hotel een heerlijke markt gevonden. Op second road bijna aan North Pattaya Rd. Ongeveer tegenover Tiffany's show. Daar zijn we dan 's avonds gaan eten. Eerst een cocktail aan een straatbarretje. De mojito was lekker voor zijn € 1,85. Lekkere ribbetjes (normaal moet ik daar niet veel van hebben, maar die waren echt super), Een grote schotel met 12 stuks van een soort gamba's, 2 Singha en voor Ton een hapje inktvis. Het hele culinaire orgasme was binnen voor een slordige 14 Euro. Meer moet dat niet zijn,

was echt de moeite, we gaan daar vandaag waarschijnlijk terug eten.

Elke dag een beetje vakantie

Hhmmm ondertussen zijn we al ruim over de helft van de vakantie en ik ga jullie niet vervelen met mijn verhaal van weer naar het strand, weer gaan eten en weer een Singha gaan drinken. Maar ik heb gisteren eindelijk The hitchhikers guide to the galaxy volledig uit en heb er ontzettend van genoten. Nu gaan we proberen nog het boek van Daniel Kahneman uit te lezen waar ik vorig jaar mee ben gestopt. Geen tijd om veel te schrijven voor de blog, want we moeten nu dringend naar het strand voor de rest van de dag.

Wat een stress zo vroeg op de ochtend :-)

Een nieuwe identiteitskaart in Thailand

Ton moest een nieuwe identiteitskaart hebben (was een jaar of 10 geleden vervallen) en wou dat hier in Pattaya regelen. Op maandagmorgen met goeie moed en een goeie vriend vertrokken naar Pattaya City Hall om 9 uur. Om 11u was hij terug in het hotel met de mededeling dat de computer plat lag en hij bijna aan beurt was. In de namiddag mocht hij dan terug gaan proberen. We zijn rond 14u tot daar gelopen (een 5 minuten stappen van het hotel) en onmiddellijk viel me op dat dat spel daar vrij degelijk georganiseerd was. Je trekt een nummertje en dat nummer volg je door alle stappen van het proces. Je gaat je eerst aanmelden, je ontvangt een kopie van al je vorige identiteitskaarten op papier en de registratie van de je aanvraag. Dan wacht je tot je aan de beurt bent voor foto en vingerafdrukken, je foto wordt gemaakt, vingerafdrukken digitaal ingescand en dan ga je weer wachten tot je (in het geval van 10 jaar geen Thaise Id gehad) bij de toezichter moet gaan uitleggen waarom en dan tegen 15u stonden we buiten met Ton zijn nieuwe blinkende identiteitskaart voor 10 Baht. Ik heb zelf een nieuwe aangevraagd vier weken geleden in België, maar dat was een ander verhaal. Bij ons duurt de procedure 1 week tot 10 dagen. Juist ja, in ontwikkelingslanden kan administratie wat langer duren.

Trouwens gisteren op het strand is Ton zijn portefeuille aan het bekijken en geeft me opeens een identiteitskaart. Ik was na een avondje Gentse feesten mijn kaart kwijt geraakt en dus een nieuwe ID moeten aanvragen. Nu, een dikke anderhalve maand later duikt de kaart dus op. Ik had hem gewoon in de verkeerde portefeuille gestoken.

Prices will rise.

Vandaag lees ik in de zondagkrant hier aan de receptie dat de regering begrotingsmaatregelen genomen heeft hier in Thailand. Er komt de komende 12 maanden stapsgewijs een verhoging van ca 20% op LPG en op de energieprijzen. Dat zal het voor de taxibedrijven weer een stuk moeilijker maken om rond te komen. De Bahtbussen of Songthèws hier, rijden nog steeds aan 10 Baht per traject rond. Er zijn duizenden Thais die hiermee hun brood verdienen in Pattaya, en ze ijn de hoofdoorzaak van de verkeeropstoppingen. Maar noem mij een beter alternatief en ik kan het niet vinden. Er is elke minuut een transportmiddel 24u/24 dat je naar alle uithoeken van de stad brengt in geen tijd voor geen geld (10THB). Je stapt uit waar je wilt, je stapt op waar je wilt. Maar ik vrees dat er toch een paar de boeken gaan mogen sluiten met de 20% verhoging van de LPG. Ofwel gaan ze de prijs moeten duurder maken, wat voor de toeristen geen probleem is (20 baht is nog steeds geen 50ct) maar voor de lokale bevolking wordt dit dan wel een flinke hap uit het dagbudget. 5 ritjes is bijna 1/3 van het dagloon.

Zaterdag on the beach

Wel eerst even de vrijdag afmaken... We zijn hier tegen de avond geland. De massage in mijn vast salon in Bangkok was duidelijk een slechte masseuse, want in de taxi begon mijn rug pijn te doen. Maar goed we gaan het wel overleven :-)

Dus nadat we onze intrek hadden genomen in Pattaya was Ton al opgevallen onderweg dat er VEEL veranderd was in de regio de afgelopen 14 jaar. We zijn een duur seafood hapje gaan eten in Walking street, en dan een uurtje door de straatjes gaan slenteren in wat voor hem vage herinneringen zijn, want 90% van de uitgaansbuurt is compleet veranderd. Beetje zoals iemand die in de jaren 80 in Oostende uitging nu terugkeert naar de Langestraat. Ik ben om 22u30 doodmoe huiswaarts gekeerd, maar ton had nog afgesproken met een paar vriendinnen en vrienden van vroeger. En uurtje had hij gezegd en inderdaad tegen 5u was hij thuis... Ah hoe zou je zelf zijn na zoveel jaar. Vandaag zat hij er een beetje door LOL...

Dus de zaterdag werd gekenmerkt door lekker uitslapen en dan naar het strand in Jomtien. Bij een vriendelijke familie hebben de zonen direct stoelen schoongemaakt, wij hebben gekozen waar we wilden liggen. Onmiddellijk werden er 4 parasols gezet, zodat we niet in de hitte moesten liggen en een drankje was ook in een paar seconden geregeld. Heerlijk zo aan het strand met full service. Toen een madam langs kwam voor pedicure en manicure hebben we beiden “ja” gezegd. Was een duur grapje, 9€ per persoon voor volledige madicure... De nagels staan weer gescherpt.

Na het strand hebben we een wandeling gemaakt van zeker 5-6km. Van Jomtien tot in het centrum van Pattaya. Onderweg zijn we langs de huizen gewandeld waar Ton nog gewoond heeft, en hebben we twee vrienden bezocht die er nu een zaakje hebben. Na die zeeeer lange plakkerige wandeling zijn we dan maar terug in het hotel beland voor een douche en terug de baan op...

Gegeten in een shopping mall boven met zicht op Koh Larn, drankje gaan doen in een Thaise live music bar in Walking Street en dan nog een show gaan meepikken. We konden toch niet gaan slapen net nu de vriend van Ton aangekomen was in de stad... Dus nog een paar uurtjes Disco NAB met Whisky & mixers (we hebben de fles gelukkig mogen laten bewaren voor een volgend bezoek) en dan zijn we veilig en wel thuis geraakt ergens tegen 5u30. In de disco was het toen nog vollen bak.

foto's toegevoegd aan de post van eergisteren

Net even de foto's toegevoegd aan de blogpost... Ook van de spinkhanen