2 dagen Bangkok zijn voorbij gevlogen. 2 dagen Pattaya ook al. We zijn bijna klaar voor de terugreis. Toch op zijn minst op papier. De tickets zeggen dat we overmorgen terug in België staan. Bah. Heb er geen zin in. De geest is heel al helderder en ik merk dat ik terug kan leren. Ben hier het Thaise alfabet aan het leren aan een moordend tempo. Op 2 dagen al 13 letters geleerd. Kan al een paar dingen lezen. Als ik nu een nog een maand blijven, dan lees ik Thai... Heb een goeie les gekregen van een 5 jarige eergisteren, die de aap, noot, mies van het Thai met me heeft doorgenomen. Ah... Het is moeilijk, maar moeilijk gaat ook. We zien dat elke dag op de werkvloer. Ook al gaat het niet, toch doen we verder... :-)
Er is me weer iets opgevallen wat Thailand tot een lelijk land maakt op veel plaatsen, in plaats van het paradijs. Ze houden van nieuw, maar kennen geen onderhoud. Ik was gisteren even in Avenue, de shopping mall op 2nd road in Pattaya en vond dat heel erg "afgebrokkeld". Een paar jaar geleden nog een een prachtige nieuwe mall, nu zijn de trappen kapot, de tegels gebroken, het hout beschadigd... Gevaarlijke situaties hier en daar, maar er wordt niets aan gedaan. En ik zie dat overal in dit land. Ofwel renoveren ze de helft (schilderen, maar de airco wordt niet gekuist - de kamer, maar de badkamer niet), ofwel laten ze het verloederen, ofwel bouwen ze nieuw (en hoe ze hier bouwen...). En dat maakt dat ze hier van duurzaamheid en efficiëntie nog niet veel gehoord hebben. Op papier bestaat het allemaal, maar in de praktijk. We waren bij Ton thuis. Denk toch niet dat het afval van het feestje in de vuilbak gaat? Neen dat gaat in de gracht, samen met lege flessen, papier, plastiek. Alles is een zootje. Oh niet met de schoenen in huis! Maar als het regent zetten ze de 4 brommers netjes in de living.
Gelukkig heb ik vrede genomen met het feit: " I will never understand this country nor it's people", en voel ik me hier wel heel goed. Bijna als een vis in het water. Als ze nu alleen een beetje netter zouden kunnen worden en meer aandacht geven aan onderhoud, dan is dit echt het paradijs.
Er is me weer iets opgevallen wat Thailand tot een lelijk land maakt op veel plaatsen, in plaats van het paradijs. Ze houden van nieuw, maar kennen geen onderhoud. Ik was gisteren even in Avenue, de shopping mall op 2nd road in Pattaya en vond dat heel erg "afgebrokkeld". Een paar jaar geleden nog een een prachtige nieuwe mall, nu zijn de trappen kapot, de tegels gebroken, het hout beschadigd... Gevaarlijke situaties hier en daar, maar er wordt niets aan gedaan. En ik zie dat overal in dit land. Ofwel renoveren ze de helft (schilderen, maar de airco wordt niet gekuist - de kamer, maar de badkamer niet), ofwel laten ze het verloederen, ofwel bouwen ze nieuw (en hoe ze hier bouwen...). En dat maakt dat ze hier van duurzaamheid en efficiëntie nog niet veel gehoord hebben. Op papier bestaat het allemaal, maar in de praktijk. We waren bij Ton thuis. Denk toch niet dat het afval van het feestje in de vuilbak gaat? Neen dat gaat in de gracht, samen met lege flessen, papier, plastiek. Alles is een zootje. Oh niet met de schoenen in huis! Maar als het regent zetten ze de 4 brommers netjes in de living.
Gelukkig heb ik vrede genomen met het feit: " I will never understand this country nor it's people", en voel ik me hier wel heel goed. Bijna als een vis in het water. Als ze nu alleen een beetje netter zouden kunnen worden en meer aandacht geven aan onderhoud, dan is dit echt het paradijs.
