Gisteren dan de laatste dag beleefd in Sungai Golok. Vandaag trekken we verder naar Hat Yai.
Gisteren was een rustige dag, met veel wachten, af en toe iets eten, en een wandeling over het golfterrein. We zijn eerst gaan shoppen voor de mama en dan nog een uurtje bij Ton thuis geweest. Zo heeft ze weer eten voor de hele week en een paar dingen die ze nodig had. Geld wisselen in Sungai Padi is niet mogelijk hebben we gisteren geleerd. Alleen de banken in Sungai Golok wisselen vreemde valuta. Dus dan maar deze morgen een uurtje vroeger naar het station zodat we nog naar de bank kunnen voor we de grote treinreis naar Hat Yai aanvangen. Dat zal weer een avontuur worden. De trein vertrekt om 10u30 en we zouden daar tegen 13-14u moeten aankomen. Ik ben eens benieuwd.
Impressie van het zuiden...
Hier is niets, behalve fijne mensen die vechten om te overleven, mooie wilde natuur, veel muggen en een redelijk verregaande staat van verloedering die ik nog nergens in Thailand zo erg ben tegen gekomen.
Het hotel waar ton 24 jaar geleden gewerkt heeft is nog in identiek dezelfde inrichting. Alleen nu ontbreken de gasten. Er is nog wel volk, maar die komen enkel nog tijdens weekends, om een paar uur een kamer te huren. Dus het restaurant ligt er nu 's morgens verlaten bij, waar het vroeger al van 6u druk was. Er werken nog 3 mensen in plaats van 15 's morgens. Je ziet het ook aan de huizen en aan de leegstand overal. Ik denk dat deze regio eerst 10 jaar stabiliteit nodig heeft voor de mensen hier gaan zien dat ze ook uit de vicieuze cirkel kunnen stappen. Om hier toeristen naar toe te sturen... neen, dat is op dit moment niet echt interessant. Maar op termijn zou het hen zeker helpen om die stabiliteit wat financiële funderingen te geven. En dan dacht ik dat ik alles gezien of gehoord had, maar blijkbaar is deze regio de hardste voor de ladies die slapen voor de broodwinning. Deep respect....
Gisteren was een rustige dag, met veel wachten, af en toe iets eten, en een wandeling over het golfterrein. We zijn eerst gaan shoppen voor de mama en dan nog een uurtje bij Ton thuis geweest. Zo heeft ze weer eten voor de hele week en een paar dingen die ze nodig had. Geld wisselen in Sungai Padi is niet mogelijk hebben we gisteren geleerd. Alleen de banken in Sungai Golok wisselen vreemde valuta. Dus dan maar deze morgen een uurtje vroeger naar het station zodat we nog naar de bank kunnen voor we de grote treinreis naar Hat Yai aanvangen. Dat zal weer een avontuur worden. De trein vertrekt om 10u30 en we zouden daar tegen 13-14u moeten aankomen. Ik ben eens benieuwd.
Impressie van het zuiden...
Hier is niets, behalve fijne mensen die vechten om te overleven, mooie wilde natuur, veel muggen en een redelijk verregaande staat van verloedering die ik nog nergens in Thailand zo erg ben tegen gekomen.
Het hotel waar ton 24 jaar geleden gewerkt heeft is nog in identiek dezelfde inrichting. Alleen nu ontbreken de gasten. Er is nog wel volk, maar die komen enkel nog tijdens weekends, om een paar uur een kamer te huren. Dus het restaurant ligt er nu 's morgens verlaten bij, waar het vroeger al van 6u druk was. Er werken nog 3 mensen in plaats van 15 's morgens. Je ziet het ook aan de huizen en aan de leegstand overal. Ik denk dat deze regio eerst 10 jaar stabiliteit nodig heeft voor de mensen hier gaan zien dat ze ook uit de vicieuze cirkel kunnen stappen. Om hier toeristen naar toe te sturen... neen, dat is op dit moment niet echt interessant. Maar op termijn zou het hen zeker helpen om die stabiliteit wat financiële funderingen te geven. En dan dacht ik dat ik alles gezien of gehoord had, maar blijkbaar is deze regio de hardste voor de ladies die slapen voor de broodwinning. Deep respect....
