Vuurvliegen

Zo het tweede deel van de vakantie zit er ook alweer op. We zijn onderweg naar de Big Bang Kok. Onze vaste Taxi chauffeur van Bangkok (groetjes aan de mama en aan Jacqueline) is ons komen halen in Samut Songkram en hij was heel erg geïnteresseerd in het resortje dat ik had ontdekt... Het spel zit elk weekend bomvol met Thais die het voor het weekend de stad ontvluchten en dan maar naar de Floating market komen.

 Gisteren dan nog een wilde dag gehad. Eerst dus onze tuk tuk tour langs tempels, olifanten, slangen, drijvende markten en zo. Dan zijn we weer een beetje gaan rusten aan onze rivier. En tegen de avond dan even naar de tempel geweest voor wat eten. Er was een begrafenis aan de gang en dus alles vol met eetkraampjes een film projectiescherm en na de dienst loeiharde technomuziek.... Buddha is a DJ...

Alles wat we hier gegeten hebben op straat heeft een zoet kantje. Onze Pad Thai gisteren kreeg 4 koffielepels suiker (met en flink torentje) over zich heen bij het bereiden en dan nog eens als afwerking een extra halve soeplepel. Hulpa... Coca cola in vaste vorm. Dus culinair is de regio iets minder. De natuur daarentegen is prachtig. Ton heeft 4 keer gezegd: “ hier zou ik nog willen wonen in een echt Thais houten landhuis (maar dan wel met airco en moderne badkamer) en mijn eigen groenten en fruit kweken”. LOOOOL

Maar ongelijk geef ik hem niet, het is er heerlijk rustig, de mensen zijn niet zo opgefokt als in de toerist area's en ze kijken raar op als je hen een fooi geeft. De prijzen zijn spotgoedkoop om iets te eten en te drinken (in ons pension 80THB voor een large Singha, 2€20 voor ½ liter bier).

Singha heeft trouwens een goeie marketing truckje uitgehaald. Ze hebben de prijzen gelaten voor wat ze waren en de fles met 20% kleiner gemaakt. Wie drinkt nu ook 66cl bier? Zelfs de mama kon er twee baas in dit klimaat. Tja... ik denk dat de gewone bevolking hier nog gevoeliger is voor de marketing van de multinationals, dan bij ons, waar de tegentrend al ingezet is. In een land waar de limoenen in zakken van 5 kilo verkocht worden aan 4-5€ (of 10 limoentjes voor 30ct =10THB) slagen de grote bedrijven er blijkbaar in om 1,5€ te vragen voor een plastiek potje met limoensap in de supermarkt. Op het platte land werkt de strategie natuurlijk niet, maar ook hier zie je de verstedelijking oprukken en zullen dus waarschijnlijk steeds meer boeren verplicht zijn de limoenen aan 1€ voor 5 kg aan de grote bedrijven te verkopen en dan betaalt de consument 15-20€/liter voor limoensap uit een potje.

Dat blijft het fijne gevoel om terug te komen naar een land als dit. Er beweegt van alles. Ik heb op die 9 jaar toch al flink wat dingen stap per stap zien veranderen. Maar het resort waar we nu waren Thareeta Resort is het eerste kleinschalige ding waar ik de elektricien moet loven. Zelfs in de 5* Khao Lak Sentido hadden ze het niet half zo professioneel aangepakt. Het resortje is ook volledig ontworpen door de zoon en hij heeft wel degelijk smaak en verstand van aanpakken. De bedden zijn Thais,dus bereid je voor op "slapen op een plank", maar ook dat went :-)

Nu alleen nog wat volk in zijn spelleke krijgen op weekdagen. Het familiebedrijfje met 13 kamers draait vooral tijdens de weekends als de Bangkokkkers afkomen. Hij had een beetje schrik van mijn reservatie. Ja we weten niet hoe westerlingen (Falang) reageren op Rice soup 's morgens en wat ze vinden van ons resort. Wel het was gewoon HEERLIJK!

Na ons zoete eten zijn we dan vertrokken op vuurvliegsafari. Ja je leest het goed. De regio is gekend vor de vele vuurvliegjes en voor 10€ kun je een bootje huren die je dan over de kanalen langs de bomen vol met vuurvliegjes brengt. Nu is niet het topseizoen (dat is in november-december- direct na het eide van het regenseizoen), maar we hebben toch flink wat natuurlijke led verlichting gezien in de bomen tijdens onze 40 minuten boottocht.