Daar gaan we weer. Een jaar later gaat
het weer eens richting Azië. Laten we beginnen met de stress van de
afgelopen 24u.
Vrijdagavond een supergezellige avond
gehad met de zogenaamde ex-collega's, die nog steeds collega's zijn,
maar in nu andere departementen werken. Carlo had zijn ex-team
uitgenodigd voor een gezellige avond in zijn heimat Zelzate. Na een
lekkere aperitief en een rondleiding in een mortuarium en funerarium
(NO JOKE), stapten we de eetfabriek binnen. Wel, het was een zeer
fijne avond met zeer fijne collega's. Jammer dat ik Ton moest gaan
afhalen, anders was ik nadien graag nog mee geweest voor een drankje.
Ben eens benieuwd hoe laat de laatste naar huis gegaan is, want de
sfeer zat er wel goed in. Ik was tegen half twaalf in Gent, Ton was
een uurtje later klaar met werken (gelukkig was er verse muntthee om
de tijd te doden). Dan begon de stress... Valies afwerken, nog een
paar overschrijvingen doen, nog snel backup maken van een paar
websites en dan proberen te slapen met de adrenaline op 180...
Deze morgen (24.01) dan om half negen
opgestaan, en begonnen aan de reisdag. Het zou een avontuur worden,
dat wist ik al. De weg was alvast een ramp in de buurt van Brussel,
door sneeuw en ijzel. De chauffeur was netjes een kwartier te vroeg
op de afspraak. En wijle weg. We moetsen nog een collega gaan
oppikken die ook ongeveer op hetzelfde moment moest vertrekken naar
Dubai. Maar dat was buiten de werken in Zwijnaarde gerekend. Na een
half uur rondrijden waren we terug aan mijn deur en de GPS bleef ons
in afgesloten straten sturen. Gelukkig kon ik Stefanie bereiken
dankzij de wonderen der techniek en een beetje hulp van super
collega's. Stipt 12u stonden we uiteindelijk op de luchthaven. Van de
fast lane hebben we geen gebruik kunnen maken want ik had er niet mee
gerekend dat de voucher aan de TC balie moest omgeruild worden (wie
bedenkt zo een onozele procedures?). Daar sta je dan.. OK dan maar de
gewone file volgen. Alles piepte bij de security screening. Na 5 keer
door de metaaldetector en een zeer grondige fouillering, mocht ik
door naar de gate. In de lounge bleef dan nog 20 minuten over om een
gin tonic te drinken en dan BOARDING.
Nu het goeie nieuws. Thai heeft zich
herpakt denk ik. Vorig jaar had ik een beetje de indruk dat Thai zich
liet gaan. De service was vorig jaar vlot professioneel, maar niet
hartelijk, niet zoals ik van Thai gewoon was. Vandaag werden we in de
watten gelegd. Ton had een goeie draad met de verantwoordelijk voor
ons deel van de cabine. Grijns.... “Please take the other seat,
it's free, and then you have a free middle seat.” “Don't tell
everybody, but if you buy duty free we give you a 10 to 20%
reduction”. Eten was weer iets beter en de service was opvallend
meer aanwezig. De andere klanten werden ook beter behandeld dan wat
ik vorig jaar heb gezien. Toevallig ¾ mannelijke crew en allemaal
van de familie ;-). Ik ben benieuwd naar de retour, om te zien of het
gewoon een super crew is of als er echt terug iets positiefs is
gebeurd.
Nu zitten we hier boven de Kaspische
zee op 35.000 voet in de B773ER TKU van Thai, bijna halfweg. Nog een
slordige 5000km te vliegen. Fluitje van een cent. Ik ga voor vandaag
afsluiten. Tomorrow is another day, die start over 6u en dan zitten
we in al the City of Angels. De nieuwe film van The Hunger games net
achter de kiezen en bijna tijd voor een slaapje. Non lab fan dee
Belgium!
Na het korte slaapje ook nog de fijne
film A good Lie gezien, en hondbijtje genomen en toen was het alweer
tijd om te landen. Jammer dat dat zo snel gaat hee :-). Steekkapot
geland.
Bij immigration mocht ik mee met Ton...
The fast lane zo te zeggen met de Thais. De andere wachtrij was 1/2u
aanschuiven. Happy me.
