We zijn op onze
kamer direct in bed gekropen en ik heb zelfs de oproep voor het ochtendgebed
niet gehoord. De eerste nacht echt slapen, na een woelige en drukke week. Ik
weet zelfs niet waar mijn jetlag is. Want alles was vanaf vorige vrijdag tot nu
totaal door mekaar, dat ik geen idee heb of ik überhaupt een jetlag heb gehad
dit keer.
Donderdag was dan de
eerste dag zonder "zorgen". Chinees ontbeten in een "top
restaurant" om de hoek van het hotel. Ik ben naar de kapper geweest bij
een schoolvriendin van Ton, ik heb een zeer goeie massage genoten in een
massageschool (300THB voor 2u) en we hebben de lunch genomen en wat gerust. Om
18u hadden we afgesproken met de ex-schoolkameraden iets gaan eten. Vrolijk
weerzien. Ik ken er ook al een paar van ondertussen. En na wat Karaoke en veel
te veel eten en voldoende vloeistoffen werd de rekening gebracht: 400THB per
persoon. 12Euro voor een hele avond vertier.
Slecht geslapen en
deze morgen koffers gepakt en treinticket gaan scoren. 2u vertraging. Damn. Ok
Nothing to do about it. We can only feel more like home :-)
 |
| This delay was sponsored by... |
Nu zitten we in de
trein naar HatYai. Eerste klas met airco en elektriciteit. Twee uur te laat aan
het tuftuffen aan een toch wel redelijke snelheid van 85 km/u. Time for a short
holiday denk ik.
Wat een avontuur was
dit toch? Ben het nog volop aan het verwerken en dit schrijven was een deel van
het proces. Nu nog de innerlijke rust terug vinden na deze bewogen week. Komt
wel goed. Ton, bedankt dat ik deze zeer bijzondere en intieme momenten mocht
meenemen als ervaring.
