Vandaag struikelde ik over twee citaten die ik jullie niet wil onthouden. Ze weerspiegelen heel mooi waarom ik graag Begië verlaat en waarom het heerlijk is te vertoeven in een cultuur volledig anders de dan die waarin je bent opgegroeid.
“Eric was right. Got home and the only difference was that people were older and fatter. The worst thing is that they have no idea how boring their lives are” Amit Gilboa, Journalist - traveller
Dat gevoel had ik na 9 maanden Griekenland. Ik kwam thuis en vroeg wat is er de afgelopen 9 maanden allemaal gebeurd? Groot was mijn verbazing dat de verhalen na een uurtje stil vielen en resulteerden samengevat in “de kat is ziek geweest, papa ook een paar dagen en het was een klotezomer”. Bij de vrienden was het al niet beter en in het jeugdhuis was zoveel gebeurd dat het hele relaas van 9 maanden op 5 minuten verteld was. Ik durfde al haast niet te beginnen aan mijn verhalen. Want over elke dag van de afgelopen 9 maanden was meer te vertellen.
Nu de vijfde keer in Thailand, merk ik weer hoe fijn het is als je begint greep te krijgen op een manier van leven. Neen ik ga Thai nooit begrijpen. Dennis Hopkins zei het heel formeel, na 20 jaar te hebben gewoond in Thailand: “I will never ever understand this country nor this people”. Maar wat heeft dat met Thailand te maken? Als ik Bart de Zwever of Boer Lesperme bezig hoor, dan begrijp ik die mensen ook niet. Probeer eens de politieke situatie in België uit te leggen in het buitenland. Je vertelt gemakshalve dan maar over chokolade, het centrum van Europa, ons rijke culturele verleden en het lekkere eten .
“Spending time in another culture makes one aware of both similarities an the differences” Kerry Hill, Australian architect
En ze illustreren mooi zo mooi waarom met open geest reizen en diepgaand reizen zo belangrijk is. Beide auteurs hebben grote delen van hun leven “abroad” geleefd. Was het altijd fijn? Neen! Was het altijd exotisch en spannend? Neen! Zijn ze soms bedrogen uitgekomen, beroofd of overvallen? Ja.... Maar het reizen op zich heeft daar geen schuld aan. Het kan net zo goed in het “veilige Oostende” gebeuren. Maar reizen verlucht wel de geest. En ik ben blij dat ik een tweede maartschappij gevonden heb waar ik me nagenoeg volledig “thuis” voel..
Na, ruw geschat, 300.000 km te hebben gevlogen en zoveel verschillende culturen te hebben onmopet kan ik alleen zeggen dat je steeds weer op mensen botst. En mensen zijn overal grotendeels gelijk. Maslov was right! Het aangenaam of onaangenaam zijn zit vooral in details. Hoe open gaan culturen om met “vreemden? (durven we ons die vraag in België te stellen???) Kijken ze verder dan je centen? (Hoe zien wie toeristen??) En vooral voor mij belangrijk, hoe gaan ze om met eten en drinken... En ik denk dat Spanje (variatie), Griekenland (eenvoud) en Thailand (complexiteit) om de genoemde redenen mijn favoriete reislanden gaan blijven.
De enige cultuur waar ik nog steeds niet warm voor geraak is die die ik in Egypte heb gezien. Een wereld die alles dominerend, verstikkend beheerst wordt door religie is en gedreven is op uitbuiten van toeristen. Ik wil het binnenkort nog wel eens bekijken in Tunesië, maar als je de Thaise, de Griekse of de Spaanse omgang met de dingen een beetje gewoon bent voel je je er gewoon beter dan daar... Misschien ben ik in Egypte te sterkt aan de oppervlakte gebleven?
Ja, hier in Thailand proberen ze ook het geld uit je zakken te kloppen. Maar wel met de breedst mogelijke smile...
