Vuurvliegen

Zo het tweede deel van de vakantie zit er ook alweer op. We zijn onderweg naar de Big Bang Kok. Onze vaste Taxi chauffeur van Bangkok (groetjes aan de mama en aan Jacqueline) is ons komen halen in Samut Songkram en hij was heel erg geïnteresseerd in het resortje dat ik had ontdekt... Het spel zit elk weekend bomvol met Thais die het voor het weekend de stad ontvluchten en dan maar naar de Floating market komen.

 Gisteren dan nog een wilde dag gehad. Eerst dus onze tuk tuk tour langs tempels, olifanten, slangen, drijvende markten en zo. Dan zijn we weer een beetje gaan rusten aan onze rivier. En tegen de avond dan even naar de tempel geweest voor wat eten. Er was een begrafenis aan de gang en dus alles vol met eetkraampjes een film projectiescherm en na de dienst loeiharde technomuziek.... Buddha is a DJ...

Alles wat we hier gegeten hebben op straat heeft een zoet kantje. Onze Pad Thai gisteren kreeg 4 koffielepels suiker (met en flink torentje) over zich heen bij het bereiden en dan nog eens als afwerking een extra halve soeplepel. Hulpa... Coca cola in vaste vorm. Dus culinair is de regio iets minder. De natuur daarentegen is prachtig. Ton heeft 4 keer gezegd: “ hier zou ik nog willen wonen in een echt Thais houten landhuis (maar dan wel met airco en moderne badkamer) en mijn eigen groenten en fruit kweken”. LOOOOL

Maar ongelijk geef ik hem niet, het is er heerlijk rustig, de mensen zijn niet zo opgefokt als in de toerist area's en ze kijken raar op als je hen een fooi geeft. De prijzen zijn spotgoedkoop om iets te eten en te drinken (in ons pension 80THB voor een large Singha, 2€20 voor ½ liter bier).

Singha heeft trouwens een goeie marketing truckje uitgehaald. Ze hebben de prijzen gelaten voor wat ze waren en de fles met 20% kleiner gemaakt. Wie drinkt nu ook 66cl bier? Zelfs de mama kon er twee baas in dit klimaat. Tja... ik denk dat de gewone bevolking hier nog gevoeliger is voor de marketing van de multinationals, dan bij ons, waar de tegentrend al ingezet is. In een land waar de limoenen in zakken van 5 kilo verkocht worden aan 4-5€ (of 10 limoentjes voor 30ct =10THB) slagen de grote bedrijven er blijkbaar in om 1,5€ te vragen voor een plastiek potje met limoensap in de supermarkt. Op het platte land werkt de strategie natuurlijk niet, maar ook hier zie je de verstedelijking oprukken en zullen dus waarschijnlijk steeds meer boeren verplicht zijn de limoenen aan 1€ voor 5 kg aan de grote bedrijven te verkopen en dan betaalt de consument 15-20€/liter voor limoensap uit een potje.

Dat blijft het fijne gevoel om terug te komen naar een land als dit. Er beweegt van alles. Ik heb op die 9 jaar toch al flink wat dingen stap per stap zien veranderen. Maar het resort waar we nu waren Thareeta Resort is het eerste kleinschalige ding waar ik de elektricien moet loven. Zelfs in de 5* Khao Lak Sentido hadden ze het niet half zo professioneel aangepakt. Het resortje is ook volledig ontworpen door de zoon en hij heeft wel degelijk smaak en verstand van aanpakken. De bedden zijn Thais,dus bereid je voor op "slapen op een plank", maar ook dat went :-)

Nu alleen nog wat volk in zijn spelleke krijgen op weekdagen. Het familiebedrijfje met 13 kamers draait vooral tijdens de weekends als de Bangkokkkers afkomen. Hij had een beetje schrik van mijn reservatie. Ja we weten niet hoe westerlingen (Falang) reageren op Rice soup 's morgens en wat ze vinden van ons resort. Wel het was gewoon HEERLIJK!

Na ons zoete eten zijn we dan vertrokken op vuurvliegsafari. Ja je leest het goed. De regio is gekend vor de vele vuurvliegjes en voor 10€ kun je een bootje huren die je dan over de kanalen langs de bomen vol met vuurvliegjes brengt. Nu is niet het topseizoen (dat is in november-december- direct na het eide van het regenseizoen), maar we hebben toch flink wat natuurlijke led verlichting gezien in de bomen tijdens onze 40 minuten boottocht.

Donderdag Olifantenwasdag

Waar moet ik beginnen? Na een rustige avond, volgde een onrustige nacht. We hebben moeilijk geslapen en de hele tijd in snokjes geslapen. De bedden zijn vrij hard (lees: keihard) en het is hier muisstil 's nachts behalve wat natuurgeluiden, twee dingen die we niet gewoon zijn. Tegen 6u was Ton klaarwakker en tegen 7u was ik dat ook, there was no choice :-)

De hond gebeten in het hotelletje/ homestay  / pension hier Thareeta Resort in Samut Songkram. We zijn de enige gasten tot nu toe. Eenvoudig continental breakfast, toast, jam, koffie (Nescafe) en water... En dan vroeg de madam willen jullie rice soup. Naturlijk willen we rice soup. Goed en wel 8u zaten we volgevreten terug op de kamer. Wat gaan we doen vandaag? niets? neen... iets? neen... etc ..

Dan maar naar de Amphawa Floating market. Ons tuk tuk manneke opgebeld en een kwartier later stond hij voor de deur. Yes but nothing there now, only weekend. Let me take you to other floating market... OK we laten ons een keer doen, why not. Na een half uur snorren (aan een hels tempo) stonden we op de floating market (waar ik al eens geweest was). We hebben geen boot genomen maar gewoon vanaf de kant wat gekeken en een paar dingen gekocht. En natuurlijk een hapje gegeten... What else?

Ton stond opeens oog in oog met een slang en wou die eens temmen.... Voor 100THB mag je ermee op de foto. En jawel, nu heb ik een ervaren slangentemmer in huis.

Na een uurtje waren we rond en dan vroeg de tuktuk chauffeur, go home or drive around little bit to see elephants and temples? Same price... Well de keuze was snel gemaakt. De olifanten vond ik leuk om eens zo dicht bovenop zo een beest te zitten, maar een goed gevoel had ik er niet bij. Zielig voor die intelligente beesten om rondjes te lopen op een vast traject met touristen op je rug. Erger werd het als vlak voor het afstappen de driver een doosje boven haalde om ons "olifanten souvenirs" te verkopen... grmbl.

Goed dan maar de foto gekocht en snel weg daar.

Dit district hier heeft maar 3 steden en is de kleinste Thaise provincie. Het heeft daarentegen wel 120 tempels en dat heb je geweten als je hier door de regio rijdt. Er zitten echt prachtige dingen tussen.

Tegen een uur of één waren we terug thuis en nu was even een rustmoment nodig. De energie is getankt, we zijn klaar om straks tegen de avond vuurvliegjes te gaan eten, of was het spotten, ik weet het al niet meer. We gaan in ieder geval per kano in de rivier en dan is er iets met vuurvliegjes. I'll keep you posted.

Mantra's

Het is 20u. We zitten in Samut Songkram. We zijn net anderhalf uurtje terug van de markt. De tuk tuk chauffeur had ons gewaarschuwd. Tegen 21u is alles dicht hier. Wel het was al dicht om 19u :-). In ons "Thareeta resort" dan maar de boel opgegeten, bij een frisse Singha. Een kwartier geleden komt de parton ons vragen "another Singha? We are closing the bar." We zijn ws de enige gasten hier. Het is er ongeloveloos rustig. We zitten 4km van Samut Songkram aan een riviertje. Tijdens het eten ben ik drie keer geschrokken waarop Ton dacht dat ik gek werd. Ik voelde iets tegen mijn benen, en er was niets. Een kwartier later had ik de dader in het snotje. Een magere rosse kat draaide rond de tafelpoot.


We zijn tijdens ons avondeten op ons terras, alleen gestoord geweest door de kat en een kikker. Ik hoor nu een paar krekels, af en toe een gecko en mantra's vanuit de nabij gelegen tempel. Geen zatte Britten, geen dikke lallende Duitsers, just 2 crazy boys from Belgium. Ton is naar binnen om Thai TV te kijken. Ik heb nog een Singha gevraagd en zit nog buiten te genieten van de rust en kreeg opeens zin om het zalige rustgevoel met jullie te delen. Het nachtleven in dit deel van Samut Songkram valt heel erg tegen :-). Maar ik moet eerlijk toegeven dat het me eigenlijk beter bevalt in dit pension met 12 kamers dan in de grote luxe van het 5* resort. We zijn even 1 met de natuur en er is Singha beer. Wat wil een mens meer?

De markt met de trein erdoor

We moesten toch weer eens iets speciaals doen, dus zijn we vandaag naar Maeklong, Samurt Songkram getrokken om te gaan shoppen tussen de treinsporen...

Na een kwartier moesten we dan uit de kant om de trein door te laten en zijn we in het station iets gaan eten.

Niets is wat het lijkt in Thailand. Een markt blijkt een spoorweg te worden, De spoorweg daarna terug een markt. De twee foto's zijn op dezelfde plaats gemaakt.

Maar ook de coca cola below, is niet wat het lijkt... 'T is fish sauce...dus misschien best geen grote slok van drinken.

Hue Hin 2

Iedereen in het hotel is supervriendelijk, ze knikken tot aan hun knieën, telkens als je iemand tegen komt. In het restaurant voelt het een beetje raar omdat er, achter, voor en naast je iemand van het personeel “op wacht” staat. Dat hoeft nu ook niet. En verder werken ze wel aan een relaxed tempo. Stress kennen ze niet. Een koffie krijg je al binnen de 5-10 minuten. Maar je bent wel direct zelf een stuk ontspannen, Sabai Sabai, heet dat.

's avonds dan naar Hua Hin getrokken en dat viel heel goed mee. Het is er gezellig met de night market. Prijzen vallen zeer goed mee en seafood is rijkelijk aanwezig. De tweede avond zijn we dan iets gaan eten zo in een seafood restaurant, waar de vloer niet helemaal proper is, plastiek napjes op de tafel, en de bediening vlot gebeurt door heel de familie van 7 tot 80 jaar... Het was mega lekker en betaalbaar.

Een vriend '(en ex collega) van Ton werk hier in een luxe detox resort als chef en hij is ons op een avond ook even komen bezoeken. “Oh you go to eat at Nahm in Bangkok, let me call David if he has time to see you if you are there” :-) Tweede opmerking van Koooh was: “Ok you are two nights in Bangkok and you try the two of the best restaurants in Thailand.” Ben blij met de keuze en minstens Nahm zal Ton ook kunnen bekoren. Gaggan is het andere restaurant en is moleculaire keuken, op zijn Indisch, whatever that could be.... We gaan het gewoon proberen.

Het enige wat we in Hua Hin eigenlijk gedaan hebben is “Beach liggen”, rondje zwemmen, gaan eten en luieren. Echt vakantie.

Nu zitten we in de taxi naar Samut Songkram. Van ons 5* Pegase hotel, naar een guesthouse. Weer het klassieke verhaal zien gebeuren als je een taxi bestelt in of rond een 5* hotel gaat de prijs opeens de lucht in. Gisteren in de Hua Hin werden de taxi's naar Bangkok Savarnabhumi Airport (ca 3u rijden) aangeboden aan 1800-2500THB. Wij moeten vandaag ongeveer 70 minuten rijden (130km) en de priujs was ook 2500... Hmmm. Ok dan wat gewacht en afgeboden naar 2000, maar je bent toch weer in't zak gezet als je in een luxe resort verblijft.

Hua Hin

Hello World. Verslag van de afgelopen dagen.

Na aankomst moesten we even wachten op de kamer. Een lekkere lunch gegeten op het terras van Asara Villa & Suite en dan tegen 14u de kamer op. Meteen de transfer naar Hua Hin town gereserveerd voor 's avonds en eerst een slaapje gedaan.

De transfer van Bangkok Airport naar Hua Hin was een flinke reis. En eigenlijk was ik niet happy met het geheel. Als Pegase ons luxe merk moet zijn, ontbrak er op deze “directe transfer” toch zo de finesse. Ik voelde me eerder backpacker, dan Pegase gast. Ik ben al hartelijker ontvangen door gewone taxi chauffeurs en voor een transfer van 3u had er toch een flesje water vanaf moeten kunnen.

In de loop van de namiddag eens gaan rondtoeren in het hotel... Niet slecht. Ik ben best tevreden van de keuze, maar of dit nu echt Pegase is,... 

We schrijven in de brochure dat de kamers 120m² groot zijn... Wel ik denk dat het grondstuk waarop ze gebouwd zijn rond de 100m² is en de kamer zelf is volgens mijn schatting 65m². Maar dan is er nog een buitendouche aan de ene kant en een terras aan de andere kant. De badkuip is in ieder geval groot genoeg om met twee in te baden en kan ca 1,5 m³ water bevatten.

Hierbij valt het eco verhaal over water sparen in de folder van het hotel redelijk in het water :-)

Ga weg!

Daar gaan we weer. Een jaar later gaat het weer eens richting Azië. Laten we beginnen met de stress van de afgelopen 24u.

Vrijdagavond een supergezellige avond gehad met de zogenaamde ex-collega's, die nog steeds collega's zijn, maar in nu andere departementen werken. Carlo had zijn ex-team uitgenodigd voor een gezellige avond in zijn heimat Zelzate. Na een lekkere aperitief en een rondleiding in een mortuarium en funerarium (NO JOKE), stapten we de eetfabriek binnen. Wel, het was een zeer fijne avond met zeer fijne collega's. Jammer dat ik Ton moest gaan afhalen, anders was ik nadien graag nog mee geweest voor een drankje. Ben eens benieuwd hoe laat de laatste naar huis gegaan is, want de sfeer zat er wel goed in. Ik was tegen half twaalf in Gent, Ton was een uurtje later klaar met werken (gelukkig was er verse muntthee om de tijd te doden). Dan begon de stress... Valies afwerken, nog een paar overschrijvingen doen, nog snel backup maken van een paar websites en dan proberen te slapen met de adrenaline op 180...

Deze morgen (24.01) dan om half negen opgestaan, en begonnen aan de reisdag. Het zou een avontuur worden, dat wist ik al. De weg was alvast een ramp in de buurt van Brussel, door sneeuw en ijzel. De chauffeur was netjes een kwartier te vroeg op de afspraak. En wijle weg. We moetsen nog een collega gaan oppikken die ook ongeveer op hetzelfde moment moest vertrekken naar Dubai. Maar dat was buiten de werken in Zwijnaarde gerekend. Na een half uur rondrijden waren we terug aan mijn deur en de GPS bleef ons in afgesloten straten sturen. Gelukkig kon ik Stefanie bereiken dankzij de wonderen der techniek en een beetje hulp van super collega's. Stipt 12u stonden we uiteindelijk op de luchthaven. Van de fast lane hebben we geen gebruik kunnen maken want ik had er niet mee gerekend dat de voucher aan de TC balie moest omgeruild worden (wie bedenkt zo een onozele procedures?). Daar sta je dan.. OK dan maar de gewone file volgen. Alles piepte bij de security screening. Na 5 keer door de metaaldetector en een zeer grondige fouillering, mocht ik door naar de gate. In de lounge bleef dan nog 20 minuten over om een gin tonic te drinken en dan BOARDING.

Nu het goeie nieuws. Thai heeft zich herpakt denk ik. Vorig jaar had ik een beetje de indruk dat Thai zich liet gaan. De service was vorig jaar vlot professioneel, maar niet hartelijk, niet zoals ik van Thai gewoon was. Vandaag werden we in de watten gelegd. Ton had een goeie draad met de verantwoordelijk voor ons deel van de cabine. Grijns.... “Please take the other seat, it's free, and then you have a free middle seat.” “Don't tell everybody, but if you buy duty free we give you a 10 to 20% reduction”. Eten was weer iets beter en de service was opvallend meer aanwezig. De andere klanten werden ook beter behandeld dan wat ik vorig jaar heb gezien. Toevallig ¾ mannelijke crew en allemaal van de familie ;-). Ik ben benieuwd naar de retour, om te zien of het gewoon een super crew is of als er echt terug iets positiefs is gebeurd.

Nu zitten we hier boven de Kaspische zee op 35.000 voet in de B773ER TKU van Thai, bijna halfweg. Nog een slordige 5000km te vliegen. Fluitje van een cent. Ik ga voor vandaag afsluiten. Tomorrow is another day, die start over 6u en dan zitten we in al the City of Angels. De nieuwe film van The Hunger games net achter de kiezen en bijna tijd voor een slaapje. Non lab fan dee Belgium!

Na het korte slaapje ook nog de fijne film A good Lie gezien, en hondbijtje genomen en toen was het alweer tijd om te landen. Jammer dat dat zo snel gaat hee :-). Steekkapot geland.

Bij immigration mocht ik mee met Ton... The fast lane zo te zeggen met de Thais. De andere wachtrij was 1/2u aanschuiven. Happy me.

Countdown Thailand 2015

Morgen vetrekken we weer naar Thailand. Volg hier de avonturen op de voet....