We waren tegen iets voór 21u in Patong
Beach. De guesthouse Adonis, was perfect gelegen. Ontzettend rustig
en toch op korte wandelafstand van alles. Sanitair was een beetje
zoals overal in Thailand: douchekop hangt voor een normale westerling
ergens net boven je navel, het water is te warm of te koud, maar
nooit wat het moet zijn en als je klaar bent met douchen staat je
kamer half onder water. Mai pen Rai. Als je drie weken op reis gaat
moet je 2 belangrijke dingen in de gaten houden. Eén, dat je ook nog
wat couleur local hebt en twee, dat het budget onder controle blijt.
Over budget gesproken... Ik heb dan
maar een nieuwe koffer gekocht in Jungceylon. Opnieuw een Delsey. Ik
wou geen 50€ uitgeven aan een brolkoffer om dan volgende reis dan
toch één te kopen van € 120-150. Dan was het beter nu de
investering te doen.
In Patong zijn we twee dagen naar het
strand geweest. Beetje verbrand, maar alles binnen de perken. De
tweede dag vonden we een food market op de parking van de markt
achter Jungceylon. Heerlijk Thai street food dachten we en Ton en ik
bestelden meteen het halve kraam. Bleek dus echt wel een tourist trap
te zijn. De oesters hebben mijn grootvader nog gekend en waren zo
taai dat zelfs Ton ze niet kon eten. De tiger prawns waren gewoon op
de BBQ en niet slecht, maar ook niet helemaal vers zoals ik gewoon
ben. En de rest van de hapjes weet ik al niet meer wat het was, niets
bijzonders dus. En met een rekening die veel te hoog was voor een
beetje slechte street food.
Dan beter in mijn geliefde Chiang Rai
seafood. Ondertussen werken ze daar met de computer, hebben ze tafels
voor 250 man en een eigen toilet. Daar hebben we dan 2 keer lekker
gegeten aan een betaalbare prijs.
Op vrijdag was er dan Big Buddha day,
waarbij dan nagenoeg alles in Patong gesloten was. No Alcohol
today... De saaie dingen daarentegen waren wel open. :-)
De dagen in Patong hebben we eigenlijk
vlot gevuld gekregen met een voetmassage, gezichtsmassage (genen
droogkuis Jacqueline) en wat rondhangen op het strand en in de
shopping mall. We zijn gaan kijken naar de Simon Cabaret show. Zegt
Ton:”Still almost exactly same as 14 years ago” LOL. En 's avonds
dan hier en daar een pintje gaan drinken, de vrienden Mai en Pond
vaak gezien en twee keer iets langer dan oorspronkelijk gedacht
blijven plakken...
